Uw ombudsman
Daan Schrijvers
episode 6 - Waarin Daan Schrijvers noodgedwongen met een schnabbel het culturele seizoen opent, nadat een onthulling zijnerzijds insloeg als een bom bij de voltallige Raad van Hoeders.
Weer was de langste dag voorbij. De dagen kortten nog nauwelijks merkbaar, maar wij wisten 't, ook deze zomer zou voorbij gaan. Weer ging de dag ten einde, weer verbleekte 't felle rood boven de kim, 't water in de verte hield nog maar nauwelijks kleur, duisternis kroop reeds uit de aarde. Kortom, het culturele seizoen was weer begonnen.
Hier zat uw Ombudsman in zijn eentje op de Uitmarkt. Onder de treffende titel Follow the money! bood ik het gestencilde eerste concepthoofdstuk aan van Daans Diepgravende Diagnose (over de stand der dingen en hoe het zo ver heeft kunnen komen), en wel voor de meeneemprijs van 5 euro 95. Een bespottelijk laag bedrag, zeker in het licht van wat Adje in de belendende stand durfde te vragen voor zijn tweedehands avro-bodes, laat staan wat de stapels geheime emails van Vrij Nederland onder gindse tafel moesten opbrengen.
Maar ik sloeg er geen acht op. Het was immers alle hens aan dek nu de wassende wateren des onheils schuimend over de boorden van de ongezouten werkelijkheid kolkten. Helemaal alleen stond ik aan het roer van het wankele scheepje dat mijn zelfrespect heette, en het kompas wees slechts richting peilloze diepten, daar waar 31 jaar journalistieke pensioenopbouw bar weinig gewicht in de schaal zou leggen.
‘Reken jij even alles af, Daan,’ had de voltallige Raad van Hoeders unisono gesproken. Dat was slechts luttele seconden nadat ik mijn eerste tussenrapportage inzake De Grote Overname van de Pers Media Concentratie (pmc) door Mr. Apax had gepresenteerd. Met talrijke pijlen op het schoolbord had ik gezaghebbend kunnen aantonen dat de kosten danig vooruit liepen op de baten, boekhoudkundig gesproken, dan.
Vanuit mijn ooghoek had ik al gezien hoe de voltallige Raad van Hoeders onrustig op hun stoelen heen en weer begon te schuiven. Zij waren het immers geweest die mij deze eervolle onderzoeksopdracht hadden verstrekt, maar nu bleek dat uitgerekend zijzelf het gelag gingen betalen. Slechts een van hen sprong eruit, had ik becijferd. Een, in wie ik mijn beminnelijke vriend, mijn gelouterde collega en mijn eeuwige hoofdredacteur herkende: Walter Decheiver, mediateur pur sang, bleek rechtmatig declarant van 10 procent van de totale overnamekosten!
‘Is dat een bezwaar, Daan?’ had het vanuit het schemerduister kort aangebonden geklonken. ‘Ik heb de pmc nota bene de speciale vriendenprijs gerekend. Wat denk je wel, Daan. Dat ik soms een dief ben van mijn eigen portemonnee?’
De overige leden van de voltallige Raad van Hoeders hadden het hoofd geschud. Nee, zo kenden zij Decheiver niet, als iemand die zijn eigen portemonnee zomaar zou bestelen.
‘Maar,’ stamelde ik ferm, ‘is het Hoogheemraadschap der Hoofdredacteuren wel op de hoogte van deze lucratieve journalistieke bijverdienste, Walter?’
Even was het stil geweest, en ik voorvoelde dat de sfeer omsloeg naar zwaar weer. De voltallige Raad van Hoeders keek mij niet langer dreigend maar haatdragend aan. ‘Dit voelt aan als een dolkstoot, Daan,’ had Walter gegromd. ‘Maar je hebt gelijk: zo'n Diepgravende Diagnose kost een lieve duit. Daarom stel ik voor dat we overgaan tot een stukje private financiering. Bedankt Daan, dat je zo spontaan bijspringt in deze moeilijke tijden.’
‘Euhh... lieve mensen’ had ik geprobeerd het springtij te keren. ‘Dit is nog maar een voorlopige rapportage. Er kan nog van alles veranderd worden, hoor!’ Maar het was al te laat. Mijn amendement ging ten onder in het stormachtige applaus dat was uitgelokt door Walter Decheivers doortastende beleidsvoornemen.
‘Test één... is daar nog iemand?,’ had ik nog lang in de draadloze microfoon gegalmd. Nooit was er antwoord gekomen, behalve dan die omineuze echo uit de verte: ‘Reken jij even alles af, Daan?’
En zo was het gekomen dat ik nu op de Uitmarkt in mijn standje zat, helemaal alleen met poes Pasternak en hond Heidegger. Van alle kanten tuimelden de drie V's van het artistieke leven - Verveling, Vervetting en Vervlakking - luidruchtig over mij heen. Hier zat ik, ik kon niet anders, administratief gesproken dan. Aldus opende ik met loodzwaar gemoed eigenhandig het culturele seizoen met de verkoop van de gestencilde editie van mijn eerste voorlopige hoofdstuk van Daans Diagnose in wording, voor de bespottelijke prijs van 5 euro 95.
(Wordt vervolgd)
Ook uw ombudsman! - daanschrijvers@hotmail.nl
Auteursrechtelijk beschermd