Hollands Maandblad. Jaargang 2001 (638-649)

[p. 13]

Wim Brands

Voor Jim

Denk als het leven je zwaar valt aan Jan Wassink, die aan het begin
van de nieuwe eeuw overleed. Ik heb je zijn ingestorte boerderij
laten zien. Jan woonde bij zijn ouders en toen zij stierven
trok hij zich terug in het voorhuis, tussen twee kachels,

at elke dag het pannetje eten van de buren leeg, en sleutelde
onvermoeibaar aan zijn tractor die hij uit elkaar haalde,
in elkaar zette als geen ander.
Denk aan zijn boerderij

waarvan het dak op de eerste kerstdag voor de eeuwwisseling
voor tweederde in elkaar zakte, waarna de hemel vrij spel
had en Jan zich op regenachtige dagen terugtrok
in een caravan op zijn land

dat anderhalf miljoen waard was. Een sluwe stedeling verzweeg
dat, deed een laag bod, en Jan zei het is me wat, waarna hij
meeging naar de notaris om een goedkope verkoop
te bezegelen.

Zie hem daar zitten in zijn blauwe overall.
De notaris stelde vragen, de stedeling
bleef hem bepraten, was zelfs
opgestaan.

Maar na een uur zat Jan weer in zijn voorhuis
alsof hij er niet was: hij had
vriendelijk zijn mond
niet opengedaan.

[p. 14]

Kloppers

Hij kreeg steeds minder vat op zijn gedachten.
Niet die over de verkoop van een koe
maar die over het verlies van vrouw
en kinderen in één stomme klap.

Zo onwezenlijk als de val van een jonge kat
van een grote trap.

Hij trok zich vaak terug in het kippenhok.
Het was goed om gebukt te staan,
niets te kunnen zien door
een vuil raam.

Het maakte hem leeg als de zakken
in de kelder waarin het graan was vergaan.

Uiteindelijk verkocht hij de kippen
en trok zich terug in het verbouwde hok.

En bleef contant vee handelen.

Tot onbegrip van de belastinginspecteur
die hij wegstuurde door vriendelijk te
wijzen op wat hij zichtbaar had:

een valse hond,
een solex
en een halve hengel

en die hem een glimlach ontlokte:
op zijn schouder zat een uitgestorven
wraakengel die de hemel had verlaten.