Hollands Maandblad. Jaargang 1997 (590-601)

[p. 22]

Koninginnedag in Amsterdam
Jos Versteegen

Traag, moeizaam heb ik door de stad gewaad,
door zeeën trilogieën. Panorama's,
tv's, landschapjes, platen van de Wama's.
Ons culturele leven lag op straat.

Ik zag siertegels, kopjes, schotels, mokken,
met in een lieflijk, roosomkranst ovaal
de jonge Beatrix en haar Gemaal.
Prins Claus had goede moed, keek onverschrokken,

hoewel zijn voorhoofd afgeschilferd was.
Terwijl een lichte weemoed mij vervulde
kocht ik twaalf zware mokken à een gulden.
Ik at saté, dronk pilsjes, deed een plas

vanaf de brug en wilde huiswaarts lopen,
toen om mij heen opeens gejuich weerklonk.
Ik knoopte snel mijn Levi's dicht. Geronk.
Een boot kwam onder mij vandaan gekropen.

Gestampvoet. Kreten. Daverend applaus.
Ik keek de Koningin recht in de ogen.
Ze zwaaide. Naast haar, fris en opgetogen,
stond als een toonbeeld van geluk Prins Claus.

[p. 23]

 

Was het de schrik? De alcohol? Het brallen,

 

schreeuwen, duwen en trekken om mij heen?

 

Ik weet niet hoe het kwam. Ik weet alleen:

 

mijn plastic tas is uit mijn hand gevallen.

 

 

 

De grote, logge, mokbeladen zak

 

bewoog zich in een deel van een seconde

 

naar 't plekje waar de beide vorsten stonden

 

en schampte langs het prinselijke pak.

 

 

 

Ik zag hoe Claus verbleekte en verstrakte

 

terwijl het rammelende projectiel

 

langs zijn gestalte naar beneden viel

 

en voor zijn voeten op de latten kwakte.

 

 

 

De Majesteit wierp 't zaakje in de Herengracht.

 

De boot voer verder. Claus stond onbewogen,

 

een porseleinen beeld met trieste ogen.

 

‘Het was gezellig,’ heb ik thuis gelogen

 

terwijl ik aan de Prins der Nederlanden dacht,

 

een porseleinen beeld met trieste ogen.

 

En er was droefheid, heel de slapeloze nacht.

[p. 24]

zander dekker
zonder titel
Geboren in 1970; illustreert Hollands Maandblad sinds nummer 568, maart 1995