Hollands Maandblad. Jaargang 1996 (578-589)

[p. 31]

Paul Gellings

Populier

Het is niet te geloven, hoe in deze dagen -
soms berijmd, soms ook door zwarte miezer
aangevreten - hoe nu alweer beklonken is, dat
alles straks zal deinen in een groene oceaan.

Zo ook de trouwe klompenboom. Daar in een
doorgeroest december achter de huizen, met
in zijn takken matbleek licht, staat hij
even nog, zoals een dorre bezem staat.

Maar verborgen in zijn binnenste beweegt
het alweer, gaat iets langzaam open,
open als het oog, waarmee hij altijd

heeft gewaakt. Over kamers, achter. Daar
waar ziekte en geboorte onafgebroken
woekeren met bloed en slijm, en nog.

[p. 32]

Antwoord van de populier

Vandaag is er geen winter meer, maar al
het andere houdt zich nog schuil en waar
weet niemand - een enkele boom misschien.

Voorlopig zonder kleur en koud de straten,
uitgebleekt graniet de lucht boven
de buurt. Geen beweging lijkt hier

mogelijk, al tuimelt soms een vogel er
doorheen en ook door mij, en sta ik
zelf te trillen van het wachten.

Onaf was deze dag en verstrijkt pas
nu dit antwoord komt: wat je mij
ook toedicht, van waakzaamheid

tot trouw, onbegrijpelijk blijft
de geest die in mijn vezels woont
en morgen in mijn knoppen zwelt.