Hollands Maandblad. Jaargang 1995 (566-577)

[p. 27]

Peter Ghyssaert

Nachtvlinders

Nachtvlinders, donoren van zwartblauw
in een avond die zich blijft verdiepen.
Kijk: er is iets in hun vlucht
als van krankzinnigen die zeker zijn
van al de wegen in hun schemerdenken.

Waar zij komen hapert droef
een zomer in zijn duizenden aroma's;
rouw is van hun vleugels afgeslagen
tot een zegen.

Weg de zon, verstorven al de bronnen;
nachtvlinders die overal
in stille woede, passend in
elkaars fluwelen kiel,
de uitvalswegen naar het donker zoeken.

[p. 28]

De hemelvaart van de sterren

De sterrebeelden klimmen
uit hun waterputten 's nachts
en stijgen, vonken slaand
uit droog bewaarde vuurstenen.

Hun vlam wegdragend tussen dromend waaien
zijn zij vrij te wiegen
of metaal te smelten
of een nieuwe kou te maken;
steden die zij raken
dalen spoedig naar de aarde terug.

De sterrebeelden stijgen, voegen
vuur bij vuur,
een donker veld bevruchtend
en zij zijn zo van de nacht
een delicaat
beschadigde bedrading.

Hoog gekomen boven
hoge, dunne bergen
zoeken zij al de verbindingslijnen van
hun constellaties,

schijnend, altijd schijnend
in de roerloze gedempte putten
van hun oorsprong.

[p. 29]

Middeleeuwen

Kolder groeide in de koppen tussen
donker bloed en valse logica
en zomer broeide als een wonde in de wouden,
in kastelen vol urine.

Priesters draaiden met geheime wielen
kruisen hoger aan de horizon:
hoog

boven gerijpte slagvelden, vermolmde bedden
waar de ziekte hinkelde tussen de mannen,
moeders, kinderen.

Nooit kwam nacht tot op het bot genezen;
's morgens werd de angst weer ingebed
tussen skelet en vlees.