Hollands Maandblad. Jaargang 1994 (554-565)

[p. 22]

Hart van zwart I
Emma Crebolder

Alle berichten, voorspellingen,
vooroordelen verwaaiden.
Ik reisde verder zonder kompas,
bereikte de val van het continent,
het windbeest speelde,
ik struikelde ergens binnen
waar ‘Nkosi sikelel'i-Afrika’
werd gezongen.

Ik zocht de rotstekening,
iemand lichtte mij bij,
het roetdons van een vleermuis
trilde,
iemand lichtte mij lang bij,
geen jachtscène te zien,
een lepel dreef
de schaal ging rond.

[p. 23]

Hart van zwart II

Later bracht men mij
naar de Drakensbergen,
tussen de weelderige dijen
bleef ik liggen, over de poten
kroop ik klauw op klauw af.
Ik werd weer hagedis,
verschool mij in spelonken
en zou generaties lang
de doofheid uit het grote
breken erven, tot ik uit
de nissen gleed, geen oren
nodig had, geen ogen bijna.

Toen het schrikbarend licht
aan de dag begonnen was
lag ik op de hoge rand
van het ravijn,
en waren dat mijn ogen
of mijn reuk, mijn oren
die genazen, diepte zagen,
vallei en verte hoorden,
mijn glibberpoten hielden vast,
mijn achterlijf in water,
mijn kop aandachtig
tot ik het wist.