Hollands Maandblad. Jaargang 1993 (542-553)

[p. 20]

[Gerrit Kleijwegt Gedichten]

Gerrit Kleijwegt
Opvoeding

Vanuit de erker in mijn ouderhuis
zag ik safari's van een straatlengte
een tentenkamp, geheel compleet, plechtig
gedragen door kamelen.

ooit vier huisnummers in dezelfde straat verhuisd
omdat die erker beter uitzicht bood
op voorbijtrekkende karavanen
zo word je wel gevoelig voor uitheems vertoon.

toen was er nog geen landverhuizer waar te nemen
de enige neger in de buurt de olieboer
die zondags sprak van bij en bel.

Hier geen dierentuingedoe met
afrastering of oppassers
met een rustig hart kan ik
de leeuwen in het bebaarde gelaat zien
zonder toneelkijker de pluimen aan
hun staarten gadeslaan
uit de bosrand duikt een pergolagewei op
de eigenaar wijst naar een extra hoorn
in de overdreven couturedracht
de jaren worden hem in het gewei nagedragen
ik voel mijn voorland voor mij uitgemeten.

[p. 21]

Ontmoeting met het onbekende

een enkele arm steekt uit de schuttersput
de hand geeft het bevel naar voren
waarom zijn de verkeerde handen altijd versierd?
de zegelringen schitteren waaghalzerig in de zon
vriend van alle zondaren, ik kan je alleen
verwarring, onzekerheid en twijfel bieden
verstikkend is de wals die hier gedanst wordt
in de juiste maat vallen de ouderwetse kartetsen
de vijand moet zich echt om de hoek ophouden
tweewielige wagentjes met dynamiet
vermorzelen elke herinnering aan de runderen thuis
het foefje zit hem in de versnelling onderhands.

ik moet een boodschap overbrengen van de generaal
tersluiks drukt men een briefje in mijn vrije hand
mondeling wordt mij niets toevertrouwd
terug in het niemandsland lees ik de inhoud
‘ruggen recht’, dat moet een code zijn (die mij ontgaat)
het wordt hoog tijd hier op te breken.

[p. 22]

Gelijktijdig

drie mussen bewerken een klokhuis
spreken elkaar tegen als echtgenoten
boer verbergt zijn hooi in de ladenkast
houdt schalks zijn vrouw weg voor de knechten
zij past als een legpuzzel in zijn bed
soldaat ploegt een voor met zijn bajonet
men denkt aan opgraving
stof daalt neer
loodgieter kijkt met een half oog
naar zijn laatste verrichtingen
de wijzers van de klok
bedenken samen iets
voor later
noordenwind schuurt de straat tot een onbetreden strand
ik voel mij persoonlijk aangesproken
aanhouding (is dat het dan?) volgt
op last van de politie moet je
een keuze maken uit een rij
van zes of zeven scharminkels
met petten ver over het hoofd getrokken
uit wanhoop kies je
het ene zichtbare, glinsterende oog.

Laat inzicht

revolutie maak je alleen/als kleine zelfstandige
in je handen ontploft de bom
ondanks de veiligheidslucifers
de leuzen vliegen het raam uit
zodra ze geschilderd zijn
je betast de stenen van je huis
en bevindt ze te solide
wat moet je doen om het huis
te doen wankelen?
een draaiing van de wind vult je Babylon tot de rand
blaast in je mond de macht van de spraak
en plots kan je spreken met de stem
van vallende schoorstenen
je ziet de terracotta daken verkruimelen
en ergens in de stad wordt gedacht aan Dante
het is zo avond.