Hollands Maandblad. Jaargang 1990 (506-517)

[p. 28]

Kees Spiering

Vast op het eiland van vroeger

waar niets meer vraagt
of ik er nog zal wonen

IJzel en storm, geen pont
dus je blijft - geen man van hier
laat zich dwingen door het weer
zodat ik mij kleed
over gras en gladde stenen ga
tot het strand
waar boten drijven op zij of rug
als zieke vissen
in water dat aan de duinen staat

Niemand, zeggen de vissers, trotseert
voor jou deze zee - woedend
keer ik terug
in de warmte
zet mijn moeder een stoel
voor het raam van haar kamer
opdat ik schrijven kan
en uitkijk op de tuin

Hagel jaagt voorbij
blijft liggen waar geen gras is
op hoge stapels brandhout:
de bomen waren ziek
ze moesten om

Zo kaal als het nu is
We kijken verder dan ooit

[p. 29]

Frankrijk. Avond

Dit zeldzaam oude
licht: geel als een krant
die je vindt

staat het over het zand
waarvan geen korrel
verschuift

Gezicht tussen gordijnen
van een rijtuig. Moord
wordt gepleegd, niet opgelost
liefde hooguit vreemd

in dit licht

werpen mannen hun zilver
lachend of schelden om iets