Hollands Maandblad. Jaargang 1987 (470-481)

[p. 38]

Hippodroom
Charlotte Mutsaers

Dit is de Nacht van het Paard
op de hippodroom van Oostende.
Het race-gala start om minuit
en het kleedvoorschrift luidt:

Pikkenoir.

Het vissertje, wandelend zoutvat,
praalt met zijn kraaiekostuum.
Op acht voeten boordevol Parker
troont de inktvis eretribune.

Royal Albert speelt met zijn gade
voor neger en negervrouw.
Zelfs Goekint, de burgervader, zwiert
rond in een mantel van rouw.

Zwart: het kreeftenorkestje.
Roet: het licht uit de lampen.
Drop: de kleur van mijn vestje.
Pek: het korset van de vampen.
Black: je prachtige das.
Geblakerd: de vlakte van gras.

Dan scheurt de kolenmijn open
en zomaar vanonder de grond:
daar komen de paarden, de paarden.
Daar treden de paarden aan!

Tiptoe op hun glimmende schoenen
presenteren zij sierlijk hun jockeys.
De staarten gedoopt in mascara.
De flanken bestreken met teer.

Boem! klinkt het ontzettende startschot
en Hopla! weg stuift de kluit.
Hoor het geklop van de hoeven
in de kolenkit van de nacht.

Gok je mee op de vonkende Beiaard
met zijn viertal jockeys aan boord?
Zijn lippen van muizevel zullen
zeker de eindstreep kussen.

[p. 39]

 

Keihard doen de rossen hun ronde en

 

Hebbes! hinnikt ros Beiaard, maar

 

voor hij de finish passeert,

 

komt uit het holst van de nacht

 

een gitzwarte golf aangerold.

 

 

 

Verdronken: het kreeftenorkestje.

 

Gedoofd: het licht uit de lampen.

 

Verzopen: mijn pikzwarte vestje.

 

Doordrenkt: het korset van de vampen.

 

Kletsnat: je prachtige das.

 

Modder: de vlakte van gras.

 

 

 

Dit was de Nacht van het Paard

 

op de hippodroom van Oostende.

 

Nu weten de paarden het ook:

 

De zee geeft, maar neemt navenant.