Hollands Maandblad. Jaargang 1986 (458-469)

[p. 46]

Aapnootmies 1985
K. Michel
Arjen Duinker

1

Verlos ons van:

Het gemompel van de studeerkamers
Het semantiese figuurzagen

Verlos ons van:

De knipogen op rijm
De gouden jeugd in veertien regels

Verlos ons van:

Het gewicht van de boodschap
De telegrammen van de geest

Verlos ons van:

De fantomen van het zelf
De brave bekentenissen van het innerlijk

Verlos ons van:

Het geweld van de mening
De exposé's van het grote gelijk

Verlos ons van:

De innerlijkheid en haar ijsbloemen
De diepzinnigheid en haar vleermuizen

Verlos ons van:

De verstijving door de logica
De verstikking door de harmonie

Verlos ons van:

Het grijs van de schema's
Het caramel van de ironie

En leidt ons niet in bekoring

En leidt ons niet in bekoring

[p. 47]

2

Doof?
Reken niet op geluid.
Mieren lachen niet in het vuur.
Fabeltje.
Soberheid van taal is iets anders.
Later heb je dezelfde naam.
Sirene!
Doof? Oja.

Doolhof van een ding.
Sierbloem op maandag.
Laat de zon op je gezicht
Sober.
Fabriek stoot schaapjes uit.
Mimiek van de zon.
Redenaar?
Doof!

3

Het leven. Helder.
Blauw. Rood.
Geel. Rood.
De dag. Een drumstel.
Ja! Het licht spat vierkant

4

Veel tijd is er niet

Geen bezwaar
Verzamel verder!

Soorten weer
Zoete vruchten
De breedste laan van elke stad
Ruwe stenen
Verschillen
Heuvels in verschuivend licht
Een koprol
Versnellende dieren

Noem de dingen bij hun naam
Eet ze op!

Is morgen onmisbaar voor de logica?

[p. 48]

5

Een twee drie.
Vier.
Een twee drie vier.
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.

Een twee drie.
Vier.
Een twee drie vier.
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.
Een twee drie.
Vier.

Een twee drie vier.
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.
Een twee drie.
Vier.
Een twee drie vier.
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.

Een twee drie.
Vier.
Een twee drie vier,
Vijf.
Een twee drie vier vijf.

Zes.
Een twee drie.
Vier.
Een twee drie vier
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.
Een twee drie.

Vier.
Een twee drie vier.
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.
Een twee drie.
Vier.
Een twee drie vier.
Vijf.
Een twee drie vier vijf.
Zes.

[p. 49]

6

om gewoon zand zon zee te kunnen zeggen
brood kaas boter

om gewoon licht lucht wolken te zeggen
en rood geel blauw

gewoon bomen vogels bergen
herman franca stefania

te kunnen zeggen zonder
hol te klinken

te zeggen gewoon zoals 't is
en niets minder

het is een mooie dag zie je
en ik voel me gelukkig

7

Laten we de lucht over de knie leggen,
de wereld omkeren en uitschudden,
de woorden toeschreeuwen,
het heft...

De weg naar de voet van de berg
is onbegaanbaar,
laten we de rivier proberen.

Laten we de stomme huizen
aan het schrikken maken,
de stomme stoelen bedriegen,
de kamerjas verbranden!

‘Kom, dingen die blijven en lachen,
merk me op!

We verdrinken het botte mes
en vergeten het bij de wijngaard,
ik zing, jullie begeleiden me,
we gaan samen stroomopwaarts en denken niet
aan afscheid.’