Hollands Maandblad. Jaargang 1985 (446-457)

[p. 26]

Drie gedichten
G.A. Stuyling de Lange

De avond rinkelt

de avond rinkelt
om het huis
de nacht slaat
en strooit haar vol
besluitloos bier

zij wil niet anders
dan alleen
naar haar kamer gaan
om achter gesloten luiken
te vallen
in een onrustige slaap

in de morgen maakt de regen
haar ernstig
zij wil niet dankbaar zijn

zij wast de handen
van haar gezicht
en veegt een landschap
in het raam

ze zegt
ik sta in de mist
er is een dag
er is een ernstig verhaal
en het bos schudt nee
en de bomen knikken ja

[p. 27]

Wij stonden

wij stonden op het krankzinnige kerkhof
en wilden geen mensen meer kennen
ik trapte tegen een kastanje en de wolken
schoven sinds tijden de goede kant op

's avonds keken wij in de maan
en in het water waar
alle eendjes slordig lagen;
ik heb jou nooit vermoord

wij zijn evengoed een gedachte
cirkelend in de ruimte
hangend of balancerend het koord
de tijd het hoofd biedend het leed opeisend

ik nam mijn hand van je mond -
onzichtbare dood
die ons naast elkaar doet staan
wij hebben niets verloren

De ober poetst

de ober poetst mijn pak schoon
- nieuwsgierige zeemeeuw je hangt
weer even voor mijn raam - het tafeltje
naast mij kijkt niet op of om en ik heb
nog steeds niet over jou gesproken

ik drink hier mijn vrolijke glas
en een mijnheer zei laatst: de nacht
wil geschilderd worden
door een kleine draad licht
ik heb hem mijn cigaretten gegeven;
na de eerste glazen is de lucht
hier van echt goud

vreemd je zo vrij en gekooid
in mijn hoofd te dragen wanneer ik
naar de mensen kijk
door jouw ogen in mijn licht;
ik ben de kapitein van dit schip
ik vind het leuk goed te doen
open je hoofd
ik betaal het gelag