Hollands Maandblad. Jaargang 1981 (398-409)

[p. 40]

Sjef van Esch
Herfst

isn bossen het snuiven
van wind in toom
tussen de stammen
glimp van zijn flanken

de kruinen van beuken
bewegen gewichtig al
lichter, hun ruisen
blijkt een vermoeden
van oude mensen, de wandeling
schuift hen over het pad

september, trage namiddag
stemt loom tevreden
kinderstemmen minder fel
onder de wilde kastanjes

flauw kringelt de rivier
nauwelijks nog voorwaarts

oktober sloopt de zinnen
vogels breken hun tak
en vluchten, mistige vlagen
van ochtenden vervagen
aan koude luchten

geheimzinnig krimpen
de dagen, verliezen kleur

en men hoort het zuchten
van de tijd, oude vrouw
moeizaam op haar rijwiel
vlucht ze zelf over wegen
langs huizen glijdt
haar schaduw, schemering
laat uit de bomen los

de avond hoort van geruchten
over een voorval in het bos

[p. 41]

 

later de boer

 

in zijn ziekbed, voelt

 

van november de zuigende

 

adem, koud haar lippen

 

op zijn voorhoofd, wist

 

hij telkens koorts en dromen

 

 

 

maar het blijft kreunen

 

in de hanebalken

 

 

 

en komt nader

 

dof als stappen

 

over het erf

 

met de hagel

 

tikt het aan het raam

 

 

 

radeloos staart hij

 

in het niets, luistert

 

naar zijn angst

 

het suizend donker

 

 

 

omklemt de dubbelloops

er hangt onzichtbaar
vochtig een waas
over de roerloze vijvers
nabij het landgoed
waarin plompe bladeren
donkeren en langzaam
zinken, in berusting
buigt de wilg, raakt
het koude water

liep iemand ginds
over de brug?

eerder een schaduw
ouderdom, wonderlijk
zich haastend door
het statige park
of windvlaag, regenkoude
mantel van de dood misschien
schichtig eerst nog
buiten de paden