Hollands Maandblad. Jaargang 1977 (350-361)

[p. 32]

C. Buddingh'

In moedeloosheid geschreven

Ook Günter Bruno Fuchs is uit de tijd.
'k Ontmoette hem een keer in Rotterdam,
en afgelopen winter zou 'k hem weer
zien in Berlijn, maar 'k moest het ziekenhuis in.

Je had een pens, vriend, als een pope, maar
de verzen die je schreef: zo spinragfijn
Iedere syllabe kostte je dan ook
een liter Schnapps, of twintig liter wijn.

O lieber Günter Bruno, fuck it all!
Hoe kreeg het leven ook jou tot pulp gewalst?
En we zitten al zo slecht in onze clowns.

‘Changer la vie’ en ‘transformer le monde’:
André Breton, natuurlijk, wist het wel.
Alleen: probeer er maar 's wat aan te doen.

Iets over lente en treurwilgen

Treurwilgen zijn altijd het eerste groen.
Met crocussen, sneeuwklokjes, blauwe druifjes
luiden zij de lente in, die opwindendste,
maar meest perfide van de vier seizoenen.

Op zomer, herfst, winter, kun je staat maken:
zomer: windstilte, wasdom, stergewelf;
herfst: vruchten zwellen, barsten open, vallen;
winter: stereometrie van het skelet.

Maar lente loopt als water door je vingers.
Je denkt: ‘Ik sta er midden in’, maar ze is
er net nog niet. Of net al weer verwaaid.

Bloemblaadjes vlinderen door je bloed. Je swingt
de ochtend in. Iemand zegt: ‘Nou, welterusten’.
Dan voel je je als treurwilg zelfs genaaid.

[p. 33]

Zegt men

Je moet, zegt men, een keer volwassen worden.
Waarschijnlijk wil dat zeggen: heel serieus
over God, Staat en Vaderland meemummelen,
en nooit eens roepen: ‘Krijg een dikke neus’.

Geen grapjes maken over het soort zaken
waarmee zelfs een magnaat te worstelen heeft.
Vooral wanneer hij door een Hongkong-griepje
geveld is. En plots merkt dat hij nog leeft.

De kans bij mij is, zeggen de bookmakers
van Londen: 13.000 tegen 1.
En die, schijnt het, verstaan hun vak. Helaas:

ik zal dus altijd onvolwassen blijven.
En ik moet toegeven: bij elke schimmel
denk ik nog steeds: ‘Ha, 't paard van Sinterklaas!’

Kleine ode aan een al lang dode keizer

Meiregen. Mist. Pufhitte. Hagelbuien.
Sterhelder vriesweer. Herfstnevels. Orkaan.
Bleek voorjaarszonnetje. Sneeuwjacht. Slagregens.
Grauwgrijze stolp. Azuren firmament.

Kille wind. Zoele wind. Bijtende wind.
IJsbloemen. Waterkou. Tropische nachten.
Krieuwelig lentebriesje. Donderstorm.
Druilerig gemiezer. Rood-vlammende luchten.

Ik laat het allemaal over me heenkomen.
Natuurlijk heb ik voorkeuren, wie niet?
'k Rook liever Henry Clay dan Agio.

Maar om mijn moeder nog eens te citeren:
‘Lieverkoekjes worden hier niet gebakken’.
Marcus Aurelius, jou vind ik groots.