Hollands Maandblad. Jaargang 1977 (350-361)

[p. 34]

Sjef van Esch

Lof der zomernachten

bruinrood tuimelt de zon
van het dak en breekt
op de westelijke boomrij
nog een potscherf maar
een bloedende nagel
nu lichte huivering gaat
door het halfhoge mais
waar schaduw zijn tent slaat

zwarte kruisjes plotseling
vliegen rond in de schemer
driftige zwaluwen de oeroude
beheksen en tekenen de lucht

op het dommelend erf
hinkelt een melkemmer weg
dof rollen de grendels tot slot

weldra hurkt in het gras
het stenen vee
en aan het hek verschijnt
het dromend paard

langs bossen de donkere
klimt traag de maan wiegend
haar ronde jonge heupen
toont zij land en akkers
haar buik en al haar geheimen

haaks stuikt de bonte koe
door het zilveren gras
de appelbomen halsreikend
krommen hun ruggen en vanouds
ritselt in hun takken geroddel

onbeschaamd vleit zich de chinese
tegen de hemel die geduld veinst
rekt zij zich vragend onstuimig

de erfhond rukt dol aan zijn ketting
over het pad keert de wandelaar
warm en roezig keert hij huiswaarts

[p. 35]

 

in het onbewogen blauw

 

dooft de laatste zonnetoorts

 

nevels zuigen aan de velden

 

het lemen pad wordt glad

 

tussen de hoge distels

 

slipt het van de vroege slakken

 

het groeiend donker tegemoet

 

 

 

tot het beloont

 

aan de wilde vijver

 

grassen en riet woekeren

 

ruig als schaamhaar en zoet

 

kwistig is de koekoek

 

met zijn holle spot

 

 

 

daar in het kleine moeras

 

tussen de witte lelies

 

bij het licht van hun lampen

 

wrijft het waterhoen gejaagd

 

haar spiegels in met zwarte was

Vrouw met hond