Hollands Maandblad. Jaargang 1976 (338-349)

[p. 28]

Anton Ent
Aan de oever van de IJssel

Een schip met hout hoog opgetast
schoof door het land voorbij de bocht
De stilte die ik aan het water zocht lag hemelsbreed
en daarin ingepast muziek van vogels

Roodbonte koeien rustten achter mij,
tegen 't houten hek mijn fiets
op de strekdam links van mij een visser,
aanwezig en ook niet.

Spetters bromfiets brachten bij het hek
twee mannen, de koeien gingen staan
de vogels zwegen, de visser haalde op

De mannen zakten in het gras
luid was hun gesprek
ze hielden helmen op

Terugkeer van de specialist

Ik loop weer met mijn moeder langs de Leede
ze houdt me vast, ze kan niets zien
want pijn wil weer naar buiten treden
ik voel haar nagels nog, jaren nadien

We steken over en ik zeg: het doet zo pijn
ze laat me los en droogt haar tranen
hij zat zo diep en moest steeds dieper zijn
we lopen zwijgend in gescheiden banen

Nooit meer heeft ze met mij haar pijn besproken
en in het ziekenhuis van mij verstoken
heeft ze tot een vreemde man gezegd
als pijn dichtbij is, is de heer ver weg

Ik heb haar bij de Leede losgelaten
en niet geantwoord op haar pijnlijk praten
en tot mijn straf heeft zij gezegd
als pijn dichtbij is, is mijn zoon ver weg