Hollands Maandblad. Jaargang 1976 (338-349)

[p. 22]

Peter H. van Lieshout
Rivierenland

landschap ligt vooroorlogs dichter waardig
rug gestrekt zo groen als gras
plat onder koepel lucht terwijl
aan het uiteind van de horizon
fijngeweven spoorbrug teken zet
leesteken, komma tussen nat laag land
en droge vorstige hemelbal waarin we
vijftien jaar en even lang geleden
naar vogels turen die wolkendicht
naar siberische lentes oversteken

voeten bezeren aan kou
modder kraakt onder stappen tegen wind
veld van vlakbij en bovenaf gezien
blijkt grauw, versleten, aarde zelf
komt spikkelig naar boven kijken
‘dit landschap is nog erg jong’,
merkt onaangedaan een jongen op
die zijn kijker scherpstelt
op een taling die zich te water werpt

erg jong. na een waterramp
van eeuwen her vormden zich
ver van de bedding van de stroom
vreemde meertjes, wielen, rond
en diep waarin de lucht zich weer
weerspiegelt, oevers slap en nat
afkalvende treeplanken tussen
diep en vlak

er toetert een auto op de weg ver weg
afstand beluister je in stilte
dwars door de eendenkooi in wetenschap
en boutjes voor de pan en dan
stokt kou en adem in je keel als je buiten
tussen bomen ruilt voor buiten zonder dak
de hemel openbreekt & zonlicht
van de dijken spat.

[p. 23]

Trans

kathedraal die 's winters als de avond valt
en duizenden kalkstenen krulletjes het firmament
doorpriemen soms licht geeft, honderd kleuren
glas-in-lood en zachte zware orgelklanken
de Hertog van Wurlitz in lijkkist genageld
jukebox in steigers, parade staat stil

maar nu de zon schijnt klim ik in de toren
oud hout en geur van poeierende staan
doordringend, dienstruimte, kerk in de kerk
zonder kaarsvet, wierook, krakende gewrichten

verder opwaarts, snel draaiende wenteltrap
wist alle gedachten andere dan die
van het opgaan weg, het mangat door,
de frisse lucht, het zicht

snippers papier laten zwemmen in de wind
en onder mij daar hurken op gespannen bogen
honderden middeleeuwse stenen voodoopoppen
favoriete figuren uit het Beste van Bosch,
een Reader's Digest van de Hel, potpourri
krankzinnigheid

ik leg me op m'n grond, de bovenste trans,
en zeil met kerk en al de hemel in,
lucht trilt, in een andere toren luiden klokken

een groepje vogels haalt me in
en vliegt even mee omhoog
het hart klopt hard, hier en daar
raakt kleding lijf en daar is het
waar je warmte voelt

koperen haan op torenspits
gevoed door groene kabel
die uit putten moer z'n bliksem jaagt

ik val aan het hoofd van mijn toren
halsoverkop naar de bodem
van de hemelkom.