Hollands Maandblad. Jaargang 1974 (314-325)

[p. 29]

Rutger Kopland
Plaatsen, passages

Want langs de bergen zakken gerafelde
wolken het dal binnen, natte, langzame
rook en niemand weet van waar en waarom.
Ik verlang zo naar vuur en naar drank.

Er komt weer een soort koud zweet deze
nacht, zoals steen zweet, oude steen, een
muur op het noorden. Ik herinner mij niets
van warmte, maar als ik droom komt het

misschien weer terug, je verregende gezicht
je koude handen, en het gevoel hoe warm
ik was, vertederd en bang. Verzopen kat van
me, verzopen in het natte gras, open het

wit van je ogen, hier ben ik. Een plek in
een kil maar idyllisch dal dus, met uitzicht
op nevel, een oud huis wil ik zijn met mijn
lichaam, met vuur, drank, zware luiken.

Het is donker en het ruikt naar omgevallen
bomen. Mijn geheim vertel ik aan de hond:

Wij zien het niet, maar in het bos is deze
nacht de grote vogel komen wonen. Voor ons.

Morgen zal de zon weer schijnen, maar waar de
vogel woont, zullen wij niet meer komen, samen.

Daar ligt de boom met aan zijn poten de resten
van de aarde waaruit ze werden losgerukt.