Hollands Maandblad. Jaargang 1974 (314-325)

[p. 15]

Velmer kent zijn markt niet

HM van januari bevatte een ‘Kritiek op de burgerlijke ekonomie’ door J. Velmer. Het stuk is kennelijk een parodie. De opstapeling van mallotigheid is veel aanzienlijker dan wij aantreffen bij Mandel, in de SUN-schriften e.d., en klaarblijkelijk met opzet aangebracht. Nu is het best aardig eens een parodie te lezen, maar in dit geval krijg ik het gevoel dat de schrijver (Wemelsfelder? Heertje?) zich beter thuis voelt in de burgerlijke economie dan in het Marxisme-Leninisme, dat hij zegt aan te hangen. In zijn stuk ontbreken een aantal centrale begrippen van die leer, bijvoorbeeld de ‘organische samenstelling van het kapitaal’; als marxisten het traditionele kapitaalbegrip aanvallen doen zij dat vanuit de zich wijzigende organische samenstelling. Deze ‘Velmer’ gebruikt echter argumenten van burgerlijke denkers, namelijk het circulariteitsargument van Joan Robinson en Kaldor. Dat geldt van het hele artikel; wie het goed leest merkt dat hier de economie zichzelf kritiseert, en dat er eigenlijk geen gezichtspunten naar voren komen die niet ook al te vinden zijn bij Samuelson, Kuznets, Hueting en andere uiterst burgerlijke figuren. Het nieuwe zit eigenlijk meer in de minachtende taal, want die vind je niet bij de meer serieuze marxisten; zij schrijven uiterst dorre verhalen. Met andere woorden: als je een persiflage schrijft moet je het zo doen dat de mensen het niet merken. Dat is hier niet bijster goed gelukt.

J. Pen

Naschrift

De aantijging van J. Pen, als zou ons artikel een parodie zijn, vormt een laatste redmiddel voor degenen, die het stralende licht van het Marxisme-Leninisme niet willen zien. Het is geen toeval, doch opnieuw gefundeerd in de totale verrotting van het kapitalistische stelsel, dat wij een reeks van brieven hebben ontvangen waarin onze bijdrage wordt toegeschreven aan professor Wemelsfelder (Leende), professor Hemelrijk (Ilpendam), professor Boerboom (Leningrad), professor Wellenstein (Brussel), professor Rubinstein (Oude Zijds Voorburgwal), professor Van Benthem van den Bergh (Wassenaar), professor Franckena (Rotterdam), professor Grijs (woonplaats onbekend) en professor Bijkaart (Parijs). Deze beschuldigingen zijn ongegrond. Op de eerste plaats bestaan deze personen niet, althans niet allemaal. Op de tweede plaats zouden wij nimmer onze goede naam aan hen lenen. Op de derde plaats is het onvoorstelbaar dat een Marxist-Leninist een parodie zou kunnen schrijven. Dit laten wij over aan de dekadente lakeien van de heersende klasse. Wij gunnen hun dit genoegen in het besef dat zij straks, met hun aanhang, door de revolutie zullen worden weggevaagd.

J. Velmer