[Vervolg van: Een ongebruikelijke avond]
durfde hij bijna geen adem meer te halen. Pas gestommel op de verdieping boven hen bracht hem tot de werkelijkheid terug. Hij vermande zich, raapte het pistool van het tapijt en legde het op het bed. In de woonkamer zocht hij in het telefoonboek onder de S, met nerveuze vingers. Toen duurde het nog een paar keer, voor hij het nummer goed gedraaid had. Het was een slaperige mannenstem, die na lang bellen antwoordde.
- Hallo?
- Met Herbert Stoof. Is Helga daar?
- Huh? Weet u hoe laat het is?
- Het is dringend! Zou u haar even aan de telefoon kunnen halen?
De deurbel ging.
- Wat is de boodschap?
Er werd aan de deur gerammeld, en een paar maal langdurig op de bel gedrukt.
- Kunt u haar niet -
- Man, het is half drie! Je kan me nog meer vertellen!
- Hé, hé, luister. Zeg haar dat ik de cirkel doorbroken heb, of nee, zeg dit: ik had alle initiatieven uit handen gegeven. Ik kon geen vat meer krijgen op de gebeurtenissen... Geen vat! Ik was achterop geraakt, en ik had bovendien verkeerd gekozen! Ik moest opnieuw kiezen! Maar zeg haar dat ik bewust van het toneel verdwijn, bewust, hoor je? Geen sentimentaliteiten!
Pas toen hij een ogenblik zweeg, hoorde hij de zoemtoon, zo had hij staan schreeuwen.
In de gang klonk gestommel en het geluid van rinkelend glas.
Auteursrechtelijk beschermd
