Hollands Maandblad. Jaargang 1971 (278-289)

[p. 27]

[Jan Blokker Gedicht]

Jan Blokker Jr.

Het licht verdicht zich
tot duisternis
tot mensen, die roepen,
als spelers verdwijnen,
tot stilte tenslotte;
de wind omgeeft mijn hoofd in het woud;
zwijgende leegte alom,
wanneer de coach de arena
laat aan de krijtlijnen,
en mij op de grasmat negeert.

Mijn broertje huilt
en verdwijnt;
fietsend cultiveert hij zijn smart,
die hij wegdrinkt
met kamillethee
- door moeder persoonlijk gezet -
Niemand, niemand voor applaus,
niemand om brokaat
en sigarettenwaas te verdrijven,
om het stadion te zien
glimlachen
naar mijn onbegrip.

Ik loop naar een doelpaal,
statig verheft hij zich
als lijst van de keeper;
en als ik - weer verder -
tribunes ontdek,
waarachter de stad schittert,
verschijnen zij beiden:
Jan Klaassen,
omzwermd door Katrien.