Hollands Maandblad. Jaargang 1971 (278-289)(1971)– [tijdschrift] Hollands Maandblad– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 20] [p. 20] Bruiloftsfeest Gerrit Komrij Zeven uur Dat 't feest beginnen zou, dat stond wel vast. De ouders waren niet voor niets gekomen In 't beste pak. En nagenoeg iedere gast Torste een geschenk: een zout-, een room-, een Mosterdstel of een afstotelijke vaas. Er was er een, die las ‘gedichten’ voor; Een ander, met 'n quasi-kritisch waas Voor 't oog, deelde pamfletten rond. Hoor, Hoe men over en weer ranzig lacht! De bruid staat er met overkuise droom- Blik bij te kijken en denkt zacht: ‘Lag ik maar vast te naaien in ons home.’ Negen uur Het onkruid van de broodjes is gewied, De koffie woekert echter nog. ‘Naatje,’ Roept een ver familielid, ‘valt er niets Te zuipen?’ Jawel. Eerst wordt een plaatje Opgezet, van vroeger, dus gevoelig. De tap gaat open, en daarop de flessen Meder. Felgekleurde likeur zorgt voor de spoeling Der logge dames, die zich van lieverlede Steeds hergroeperen, kletsend over de bruid. Eerst dan vangt het gehuurde strijkje aan. Het bruidspaar kijkt tevreden voor zich uit. Zij heeft een frisdrank en hij heeft hem staan. [pagina 21] [p. 21] Elf uur Haar sluier stond nog altijd even strak, Doch 't feestgedruis had zich vermenigvuldigd. Ze streek met haar geleende taf vlak Langs een tafel, waar men liederen brulde. Er waren ook gezelschapsdansen. Haar vrij Bijziende zuster hoste mee; 't gebruik Wilde dat nu eenmaal. Haar vader zei Iets, maar 't werd niet verstaan. Buik Aan buik gedanst werd er ook. Haar Moeder zat er kwijlend bij en genoot Van haar witte doodsjurk en 't gebaar - Semper idem - van haar jonge echtgenoot. Een uur Toen, na het bruiloftsfeest, de allerlaatste gast Vertrokken was, vol proletarisch bier en Zoutjes, greep hij haar eindelijk ferm vast, Voelde zij eindelijk zijn mannenspieren. De gast keerde terug; hij had zijn tas Vergeten en zijn pamfletten. Zijn baard Was nat van 't schuim. De overdadige plas, Die hij in blaas en nier had opgespaard, Liet hij nog glazig lopen. Daarop verdween Hij, met een opmerkelijk zatte gratie. De bruidegom greep haar toen bij de benen, Haar schaamlippen stonden bol van de sensatie. Vorige Volgende