Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

[p. 44]

Gerrit Komrij

Je vraagt je af waarom je altijd maar
Moet helpen, je witte schort voor, in je
Hand een ondersteek, en luisterend naar
Een strenge, blonde man met een insigne

Die, naar men zegt, de directeur is
Van dit hospitaal. Je rent, met tegenzin,
De gangen op en neer om al zijn pleuris-
Lijders keurig te voorzien van een in-

Jectie. Eens bij 'n ziekbed, toen de blonde
Directeur niet keek, deed je een kleine
Hoeveelheid suiker als surprise in 't ronde
Deel der spuit. De naald stráálde van venijn!

't Begon eerst zo onschuldig; toen we met onze
Stoet van kisten de stad doortrokken, zag
De lucht nog helder, we konden het gonzen
Van de bijen horen op een doordeweekse dag.

Rondom lette niemand op ons, en dat terwijl
De verhuizers minstens een man of honderd
Sterk waren, met een eender aantal in zeil-
Doek verpakte containers. Daarop, zonder

Dat we er erg in hadden vluchtten, hals over
Kop, de mannen ons nieuwe huis binnen. En in
De woning gekomen zagen wij het ook: 's Boven-
Buurmans geil sijpelde door de zoldering.