Hollands Maandblad. Jaargang 9 (236-245)

[p. 29]

Hans Vlek

Goede morgen

Ogen en gordijnen open, een smaak
van rotting in je mond, een zwembadwaterblauwe
ochtendstond prijkt overrijp
boven de stad. Je bent
tenminste wakker, dat is dat.
Gisteravond toen je strondzat
je bed opzocht
en vond, heb je een kam verloren
op de trap. Maar nood breekt
wet, en met een vork
gaat het gelukkig ook.
Het huis begint naar thee
te geuren; vers brood op de plank
naast drie verschillende kleuren
huishoudjam, en dan muziek
uit een oude bakelieten doos
doet wonderen en je blaas
zijn plicht: na een flinke gele plas
begint de dag pas
goed.

Zo, ongewassen maar elektrisch
geschoren, in een blauw hemd
zonder das, verorber ik
de eerste snee volkoren van
het halfje dat nog over was
van gisteren. Langzaam
voel ik mij herboren
worden tot wat ik, volgens haar,
ben: een aardige jongen maar
met een ochtendhumeur.
Zij zit voor me, leest
de krant (een omgekeerde mop)
en zeurt over een beetje pijn.
Ik lees mee, de buitenkant
vermeldt weer revolutie in
een zeer ver buitenland, in
Dak To veel doden, ik leef, on-
voorstelbare honger in Bihar, ik eet
een kapje met mar-
melade, en, boeddha betere,
het smaakt mij goed:
het ei van zestien cent, deze lik
jam van een stuiver, dit ontbijt
van één spaans boerendagloon...

Days of Wine and
Roses: Andy Williams vanuit
een Hilversumse studio, en ik
neurie mee, mijn
mond afvegend met mijn mouw, mijn
vrouw vragend om twee schone
sokken, schone schijn, schitterend en
schools stafrijm in een gedicht -

[p. 30]

 

Waarna, zoals altijd na

 

een uitstekend ontbijt, ik ontdek

 

dat dit ontwaken, dit tastbaar

 

leven binnenshuis, deze ontbijttafel

 

met borden boter beleg en brood, vrouw

 

en verkwikkende geuren, dat dit

 

tableau van Spoerri mij

 

heilig is, dat dit onvervangbaar

 

en echt is, dat dit

 

HET ENIGE IS DAT BESTAAT