Toneelvoorstellingen sinds december 1962
Sinds het vorig overzicht (H.W. 185) hebben alle gezelschappen hun repertoire alweer met Nieuwjaars- en andere premières uitgebreid.
De Nederlandse Comedie luidde 1963 in met een merkwaardig historisch drama van Joost van den Vondel. In barokke alexandrijnen wordt er melding gemaakt van een oorlog tussen Amsterdammers en Haarlemmers omstreeks 1300 n. Chr. De opperbevelhebber van de stad komt voor het psychologisch niet zeer sterk uitgewerkte dilemma te staan om op goddelijk gezag het zinkende schip te verlaten ófwel de inspraak van zijn moedig hart te volgen en zich dood te vechten. De Ned. Comedie heeft een wel wat erg sobere en statische uitvoering van dit praatzieke drama gegeven, waarin alleen de slotvrouwe B. van Aemstel wat menselijke bewogenheid bracht.
Tevoren was reeds een sterk gespeelde opvoering gegeven van wat u maar wilt (= Driekoningenavond) in een strakversoberende enscenering, exact gelijk aan die waarin vorig jaar de algemeen bejubelde Midzomernachtsdroom is gegeven. Nu wordt regisseur Bentz van den Berg plots alom verweten dat hij de zaak te nuchter heeft benaderd, hoewel dat bezwaar mijns inziens veel sterker geldt voor het sprookjesspel van vorig jaar. Door een veel betere bezetting van de komische dan van de lyrische partijen zijn de accenten in de uitvoering overigens wel wat scheef komen te liggen. Laatstelijk heeft het Amsterdams gezelschap veel verdiende eer ingelegd met de dans van de reiger, het vijfde toneelstuk van Hugo Claus dat in de constructie wat is blijven steken, maar een nieuwe proeve was van Claus' bekwaamheid om belangwekkende mensen met de echte middelen van het toneel tot leven te wekken. Met duidelijk geestverwante Vlaamse leutigheid speelde Cammermans een komische ambtenaar, terwijl regisseur Ton Lutz zelf een wat schools-Freudiaans gekwelde man bijdroeg. De zwaar gefrustreerde vrouw werd in dubbele zin fraai gespeeld door Ellen Vogel.
De Haagsche Comedie heeft op Nieuwjaarsdag het vijftienjarig bestaan gevierd met een heropvoering van de model-voorstelling venus bespied waarin de voorname gratie en het superieure stijlgevoel, de sterkste troeven van dit gezelschap en van directeur Paul Steenbergen, wederom superieur tot hun recht kwamen, hoezeer men ook mag zijn uitgeluisterd op de pralende blanke verzenstroom en woorddronkenheid van Christopher Fry. Een toneelbewerking van C.P. Snow's roman the affair is in studie. Het Nieuw Rotterdams Toneel heeft zich enigszins gerevancheerd op de zwakke start van het seizoen met de geslaagde voorstelling van een in ons land nog nooit gespeelde Shakespeare: kimbelijn. Het behoort met ‘De storm’ tot de laatste, sprookjesachtige stukken van Shakespeare die hierin vele vroegere motieven nog eens dunnetjes overdoet en met losse steek aaneenrijgt tot een nauwelijks samenhangend geheel. De overwoekerende poezie was wat bijgesnoeid door Hans Andreus wat de verstaanbaarheid zeer ten goede kwam. Een ontroerende hoofdrol met guitig
Auteursrechtelijk beschermd