Toneelvoorstellingen (vervolg van H.W. 142)
toneelgroep ensemble: Het lopende repertoire van dit seizoen bestaat uit: De tiende man, een Freudiaanse parafrase van een joodse volkslegende door Amerikaanse televisiestukken-schrijver Chayefsky, handig gecomponeerd vol knusse joodse typetjes, enigszins displaced in New-Yorkse synagoge. Uiterst gedetailleerde sfeervolle regie van Guttmann met schoolvoorbeelden van overacting (Boskamp, Poons) en underacting (Hamel) / Dwaas blijspel van pas overleden Duitser Curt Goetz Ingeborg; het fabelachtig tempo speelt de twijfelachtige kwaliteit van vele grappen rondom aardig gegeventje wel wat weg. Heel malle tante van Fien de la Mar. Zoals vaker, zwak laatste bedrijf, maar men staat om tien uur op straat / Gave en fijn-gespeelde jubileumrol van Magda Janssens in jammerlijk Deens brok huiskamerrealisme: Een vrije dag / Veel schilderachtige filmgangsters in Een Hoed vol regen; honingzoet aflopend, maar knap geschreven drama rondom een morfinist. Voortreffelijke, strakke regie van Retel en heel mooie rollen van Ina van Faassen, Wim van den Heuvel en Cor van Rijn / Heartbreak-House, een Tsjechowpoging van Shaw, vier uur spitse dialogen in vaag-symbolisch gegeven, vol zonderlinge zichzelf onbarmhartig onthullende, dikwijls raak gespeelde personages.
toneelgroep centrum: Een aantal succesvolle voorstellingen uit het vorige seizoen zijn op het repertoire gebleven (Korczak en de kinderen; Angst en Ellende van het derde Rijk; Drie Japanse Nospelen); dit seizoen zijn in première gegaan: Acht vrouwen, verdienstelijke scherts-detective van Robert Thomas; in de pauze gezellig de moordenaar raden; succes verzekerd / Wereldpremière van Echo van het verleden door Jack Pullmann: het verleden van een ex-nazi-kamparts wordt opgerakeld en de schuldvraag ietwat simplificerend gesteld. Goed gespeeld (Wim van den Brink!) in lekker twee-verdiepingen-decor / De universele Erfgenaam, rauwe klucht van Regnard, mindere broeder van Molière. Ietwat zwaar aangezet. Zeldzaam knappe typering van de hoofdrol (Wim van den Brink!) / Sprookjesachtige fantasie van O'Casey De Duivelshaan, satire op achterlijke Ierse platteland bleek door en voor Hollanders een wat malle boel te worden. Wel grappige truc-effecten.
toneelgezelschap studio: Nadat een Amerikaans blijspel en een Frans kluchtwerkje (Mousseline) definitief gevallen waren werd een aardig succes geoogst met Verkeerd Begin van Jan Staal, complicates rondom de zinnelijkheid in een cabaretgroepje, met kennelijke kennis van zaken geschreven en in elkaar gezet, charmant gespeeld door Carla de Raet / Les Plaideurs, enige blijspel van Racine, schreeuwde om betere bezetting en minder houterige vertaling. Misdaad tegen de Franse cultuur in wanstaltig decor.
de nieuwe komedie: Onder deze naam treden de spelers van Arena op voor volwassenen. Dit jaar met de Zeereis van Georges Schéhadé, een precisievoorstelling, prachtig specimen van wat een vakbekwaam regisseur (Erik Vos) met matig speelmateriaal kan bereiken. Regisseurstoneel op zijn best in poëtisch, wat zwemmerig frans sprookje / Onder de wat bravere regie van Johan de Meester toonde Warenar van Hooft zich weer een ondramatisch brok versvirtuositeit in aardige opvoering.
H.v.d.B.
Auteursrechtelijk beschermd