Hollands Weekblad. Jaargang 2

D. Hillenius
Concertgedachten

Onder het schraal lover van kamerdennen
nooit de pot ontwassen
vlechtmatjes van pinguins
liefderijk de strijkstok reikend
Waarom geen dansen, waarom wordt er niets verkracht?
Als het orgel
dat wel de oude zuilen, de graven en plavuizen
trillen doet
nu eens ophield
zijn adem op te splitsen
in buiken en knopen
in één zucht wegblazend de kantoorbedienden
die op het podium bessenwijn drinken
zachte handjes schudden met de heren

Maar wie werpt de steen?
Wie onzer heeft nog onverdeelde adem?

Heilig water
zwart en roerloos
langzaamaan vergaan
en stinken
blaadren, offergaven
van devoot gebogen bomen

mannetje met één oog
wandelend in een park met blokken boom
blokken rots, blokken mens

streelt de blokken op hun moede kant
vraagt naar familie, snuit een neus
stapelt op wat afgevallen is
staart in de vijver naar zijn grensloos rijk

beklopt de blokken
en wandelt door zijn park
naar huis