Hollands Weekblad. Jaargang 1

Gedichten
J.A. Emmens

Sprookje

Ik sprak op de wallen
de nacht net gevallen
en de dag in verwaarloosde staat,
drie koningen lagen
op sterven te klagen,
de maan kwam op, maar te laat.

Ik draalde nog buiten
en zag door de ruiten
dat een heks zich zojuist had gebaad,
ze droogde haar dijen
met hertegewijen,
haar pruikje met goudbrokaat.

Een hoogst zeldzaam teken
voor priesters en leken
dat schommelend kroop langs de straat,
bleek geloodst in een huisje
van steen slechts een pluisje,
we bliezen het weg met gepraat.

Wensdroom

Aardig idee: de hemel te bevolken,
millioenen sperballons die medetrillen
met wat millioenen mensen zouden willen,
een wiekend leger van gewiekste heren
die met goedgelovigen corresponderen.