De Hollandsche Lelie. Jaargang 29

De Roep ten Leven.

Hij was gaan slapen

In donkeren nacht,

En al haar vreugde verdween;
Zij ging vol heimwee,

In wakenden droom,

Door 't leven henen, alleen.

[p. 723]

 

En in haar droomen,

 

In eenzamen nacht,

 

Was 't, dat een licht haar verscheen,

 

In pracht en glorie,

 

Met wonderen schijn,

 

Door wolken van droefheid heen.

 

 

 

Hij was gaan slapen

 

In donkeren nacht,

 

Toen hij op aarde

 

Zijn werk had volbracht,

 

Gaan rusten voor korten tijd.

 

 

 

Zij hoorde troostend,

 

Met wondere kracht,

 

Den roep ten Leven

 

In lichtenden nacht

 

Tot in alle eeuwigheid.

 

 

 

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.

 

St. Beatenberg, Juli 1914.