De Hollandsche Lelie. Jaargang 28

[p. 639]

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschap kring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nummers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Alle brieven moeten, om in de d.a.v. week omgaand te kunnen worden beantwoord, uiterlijk Zaterdag-ochtend in mijn bezit zijn.

Redactrice.

P.S. Het spreekt vanzelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers, die in de corr:-rubriek thuisbehooren.

H.v.W. - Ik dank U zeer voor Uw schrijven, en las met ingenomenheid Uw plan zich voorloopig hier te vestigen. Het zal U stellig in den Haag wèl bevallen. Zeker zijn er op Duinoord pensions te over te noemen, maar het zou aanbeveling verdienen mij eenigszins op te geven welke prijzen gij zoudt wenschen te besteden, en of gij een of twee kamers verlangt, aparte bediening wenscht, dan wel gezamenlijk dineeren prefereert, enz., enz. - Ik-voor-mij zou zeker geen abonnement nemen op een of andere courant, maar veel liever zelve precies de wenschen adverteeren. Indien ik U van dienst kan zijn, met alle genoegen. Ik zou namelijk misschien wel iets voor U weten, maar het hangt alles zoo af van Uw eischen en verlangens, wijl de pensions hier véle zijn. - ‘Den ouden kennis’ van mij, herinner ik mij nog wel, al is het lang geleden. Neen, een gepaste coquetterie in een vrouw vind ik zoo weinig een ondeugd, dat ik 't zelfs betreur indien haar die eigenschap ten eenenmale ontbreekt; dan verwaarloost zij zichzelve, krijgt een onaantrekkelijk uiterlijk, en verliest de bekoring van haar sexe. Natuurlijk bedoel ik niet die malle coquetterie der per-se zich jong-voordoende, giegelachtige, steeds nog ‘uitgaande’, en op een man azende ‘jonge’ dame van veertig jaren en ouder, maar wel die ingeboren en vrouwelijke behaagzucht, welke aan elken leeftijd past, en die ook de grijsharige, stemmige, maar goedgekleede oude-dame iets zoo aantrekkelijks en innemends blijft geven. - Ik vind het natuurlijk prettig dat de Lelie U zoo interesseert, en dat nog wel terwijl wij, in zake Frankrijk, zoo verschillende smaken hebben. Maar neen, dat is eigenlijk onjuist gezegd. Ik verfoei dezen oorlog, maar, evenals gij, houd ik van Parijs, en de Fransche Riviera vind ik het ideaal om te wonen. Alleen, de Fransche volksaard, de Fransche literatuur óók, is mij niet sympathiek, zij doet mij oppervlakkig, blufferig, onecht aan, in tegenstelling van het gemoedelijke en huiselijke, schoon beslist-burgerlijke, den Durchschnitt Duitscher eigen. Echter, burgerlijk vind ik den Franschman evenzeer, en zéér-slecht-gemanierd; in die opzichten bezit hij m.i. een geusurpeerde reputatie, en hij is bovendien meestal nog onsmakelijk-vuil. De Engelsche natie heeft distinctie, netheid, goeden smaak, goede manieren. - Ik heb onlangs in een onzer groote hotels, met rijke Belgen overvuld, gedineerd. Iets meer vulgairs was niet denkbaar dan deze schreeuwerige, demi-mondain achtig-gekleede, vulgaire wezens; waren al die gezelschappen daarentegen van Engelsche nationaliteit geweest, dan zouden zij integendeel zijn opgevallen door fijne en welgekozen avondtoiletten, door uitstekende vormen, en door die gedistingueerde gelaatstrekken, die aan hun type eigenlijk veel meer het uitgesproken cachet van ‘knap’ geven dan wezenlijke regelmaat van lijnen of van figuur. Integendeel, beschouwt men Engelsche vrouwen uit een schoonheidsoogpunt, dan zijn zij dikwijls heel weinig ‘mooi’, maar bijna zonder uitzondering zijn ze, en in haar uiterlijk, en in haar doen, het tegendeel van ordinair, en hetzelfde geldt voor de Engelschen van het manlijk geslacht. - Nogmaals veel dank voor Uw schrijven, en, zooals gezegd, ik wil U gaarne van dienst zijn.

Rosalius. - Hartelijk dank voor Uw schrijven. Ja, ik kan mij Uw verlangen levendig voorstellen, maar, aan den anderen kant, wat hebt gij het goed, dat ge maar steeds zoo kunt voortleven. Die dame waarvan gij mij een kaart zondt is een nichtje van mij. De rest van Uw brief is te vertrouwelijk om te beantwoorden. Maar ik dank U zeer hartelijk voor dit mij betoonde vertrouwen, en blijf steeds in Uw wedervaren belangstellen. Wij kennen elkaar per corr: nu reeds zoo vele jaren!

C.L.L. te den Haag. - De heer, op wiens raad gij mij Uw gedichtje zondt, zal U misschien wel op deze corr: attent maken, voor 't geval gij de Lelie niet geregeld leest. Ik ben namelijk niet gewoon particulier te antwoorden. Het gedichtje is aangenomen.

Nora. - Die verandering in Uw leven zal, dunkt mij, voor U beiden heerlijk en troostbrengend zijn! - Neen, met het oog op den oorlog is het onmogelijk thans naar Nauheim te gaan voor langeren tijd; ik zou dan in dezelfde moeielijkheden geraken van het afgeloopen najaar, en niet mogen werken voor de Lelie, maar bovendien, ik vrees dat er onder deze omstandigheden niet veel kans zal zijn op het goede resultaat van een kuur. Daartoe moet de omgeving meewerken; die is in gewone tijden geheel en al aanpassend aan de behoeften der badgasten aan rust en genezing. Maar het spreekt vanzelven dat thans de gedachten van de Duitschers zullen zijn bij den oorlog, dat een groot gedeelte van het benoodigde personeel, op elk gebied, zal ontbreken tengevolge van het opgeroepen zijn, dat de gewonden en de lazaretten meer zorg zullen eischen dan de slechts weinig talrijke vreemdelingen, enz., enz. Neen, hoe lief Nauheim mij ook is, er nu een badkuur gaan doen, dat zou ik geld weggooien vinden. Hartelijk dank voor Uw briefkaart. Ik heb nog een schets van U, die ik zal plaatsen als feuilleton.

[p. 640]

Mimosa. - Hartelijk dank voor Uw lief schrijven. Ik vind het heel aardig van U mij zoo onmiddellijk dien brief te zenden. - Nietwaar, ik-ook denk zoo onophoudelijk aan de ellende van den oorlog voor ieder dier ongelukkigen, die thans, van welke natie ook, aan den oorlog worden geofferd, niet eenmaal wetend waarom het gaat, enkel vechtend omdat ze moeten. En juist daarom vind ik de houding van al degenen, die den oorlog aanmoedigen, zoo onbepaald slecht en min, en zoo strijdig met wezenlijken godsdienst, en wezenlijke vaderlandsliefde. Eene Duitsche vrouw zeide tot mij, toen ik nog in Duitschland was, en haren man gelukkig prees wijl hij, als ‘schrijver’, minder gevaar liep dan een gewoon soldaat: ‘Wat geeft het; gezond komt niemand terug; is het niet gewond, dan toch voor het gansche leven ondermijnd door rheumatisme of zoo iets.’ Dat was nog maar aan het begin van den veldtocht! Ik ben het daarom geheel met U eens: de keizers en koningen en diplomaten moesten zelf maar eens gedwongen zijn tot zulke ellende! Daarom juist walgt mij ook steeds zoo al dat aanstellerig gedoe over den ‘eenvoud’ van Koning Albert. Wat is die ‘eenvoud’ nog anders dan het meest comfortable rijkelui-leven, in een villa, met auto, hofdignitarissen, smakelijk diner, enz. Laat het, vergeleken bij vroeger, heel wat eenvoudiger zijn, dat doet toch immers niet af en toe aan het feit dat hij ook nú nog méér dan genoeg heeft, en noch van koude, noch van honger, noch van dorst heeft te lijden, noch nachten in de loopgraven doorbrengt, enz. Dat alles moesten zij, die dezen oorlog te zamen maakten, hebben te dragen zoowel van Duitsche als van Engelsche, Fransche, Belgische, Oostenrijksche, Servische zijde, ge zoudt eens zien hoe gauw dat hoopje vorsten en diplomaten dan den vrede maakte, coûte que coûte. Maar, waarom dwingen de volkeren hen niet daartoe? Dat is mij het groote raadsel, die dwaze gedweeheid van al die duizenden en duizenden menschen. In vredesdagen worden de meest onverklaarbare moorden begaan, terwijl nu geen enkele anarchist zich genoopt schijnt te voelen in te grijpen. En toch zou één enkele daad nu misschien een wijziging brengen. Maar veel meer nog zou het helpen indien de volken-zelf zich als één man vereenigden tot broeders, en dezen gruwel staakten van elkander dood te slaan en te verminken. Er is toch óók een Fransche revolutie uitgebroken, waarom thans niet een Europeesche? Eene die voor altijd een eind maakt aan het bestaan van enkelingen, die geheele volken dwingen tot oorlogvoeren. - Dat gij, ondanks Uw eigen persoonlijke moeilijkheden, nochtans dankbaar gestemd zijt voor de weldaden die alsnog Uw deel zijn, dat kan ik ook heel goed begrijpen, want inderdaad, reeds het feit alleen dat wij nog vrede genieten, dat stemt in deze dagen reeds tot grooten dank, en men kan onze regeering en onze Koningin niet genoeg prijzen voor hunne houding. - Hartelijk het beste gewenscht.

Mevr. F.T. te G.. - Het verheugt mij zeer dat gij, zoo ver weg wonend, van Uw kort bezoek aan den Haag hebt gebruik gemaakt om madame Derwel als corsetière te bezoeken, en, dat haar corset U thans zoo uitstekend bevalt, dat verwondert mij niets, want ik krijg zoo vele bedankjes voor mijn goeden raad ten haren opzichte, dat ik wat dit betreft uit plaatsgebrek niet alles kan afdrukken wat ik te lezen krijg. Waar gij echter een afdruk zóó uitdrukkelijk vraagt voor Uw kennissen, daar wil ik Uw getuigenis met alle genoegen herhalen:

Mevrouw Derwel heeft mij een corset gemaakt, dat niet alleen mijn geheele figuur verbetert, maar mij bovendien volmaakt gemakkelijk zit. Het laatste doet mij-zelve haast nog meer plezier dan het eerste, hoewel ik moet bekennen dat ik voor de loftuiging van mijn naaister over de ondergane figuur-verbetering ook niet onverschillig ben, want op mijn leeftijd ziet men er graag nog zoo goed mogelijk uit. Vindt U ook niet?

Uw leeftijd noemt gij mij daarna, maar zal ik niet afdrukken om U niet te verraden, echter m.i. moet men er op èlken leeftijd nog ‘zoo goed mogelijk’ uitzien. Een verouderende vrouw heeft stééds het voorrecht, dat jeugd altijd biedt, verloren, en moet daarom dubbel opletten zichzelve niet te verwaarloozen. - Mevrouw Derwel is inderdaad eene Parisienne, gelijk gij reeds hebt vermoed. Zij bezit al den zin voor chic, der fran§aise eigen, maar het is háár geheim dat hare corsetten tegelijkertijd zoo volmaakt gemakkelijk zitten. - Wat gij mij verder schrijft is van te vertrouwelijken aard om het hier te kunnen behandelen, wel echter zou ik U beslist raden den een of anderen specialiteit te raadplegen in zake kinderziekten, want Uw dochtertje is nog op een leeftijd waarop zonder twijfel zoo iets kan veranderen, door een gunstigen moreelen invloed. Wees daarom voorzichtig in Uw keuze. Hartelijk dank voor Uw vertrouwen en de genomen moeite.

Jim. - Nu ik alles weet mag ik op Uw wensch niet ingaan; het is mijn plicht mij absoluut hierbuiten te houden. Bij eenig nadenken zult gij zelf dat inzien.

M.S. te A. - Hartelijk dank voor Uw schrijven. Het doet mij genoegen dat Uw vriend dezelfde ervaring heeft gemaakt in Duitschland, die ik-óók opdeed; een Duitscher-zelf schreef mij in dergelijken geest.

Mevr. v. L.H. te B. - Hartelijk dank voor Uw lief en hartelijk schrijven. Ik herinner mij dat gij indertijd dien wensch hebt geuit, en ik ben blij dat hij nu is vervuld. Uw vriendelijke woorden zijn voor mij recht aanmoedigend, en zulke brieven geven mij den lust tot werken en volhouden; daarvan kunt gij overtuigd zijn.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Sluiting Red: Ged.