Stisch - Stisch - Stisch!
In poverty, hunger and dirt
And still with a voice of dolorous pitch!
She sang the song of the shirt.
While the cock is crowing aloof!
Till the stars shine through the roof!
Along with the barbarian Turk
Where woman has never a soal to save,
If this a christian work.
Doch het geheele stukje van mej. Meta Nielsen vond ik mooi, o.a. komen er drie stellingen in voor die verdienden in elk huisgezin in gouden letters te worden gezet en opgehangen:
| I. |
‘De vrouw moet de man bekoren’. |
| II. |
‘De man moet minstens 10 jaren ouder zijn dan de vrouw’. |
| III. |
‘De vrouwen zijn zelf de schuld als de liefde verdwijnt en een andere vrouw hun levensweg kruist.’ |
en Mevr. van Donselaar-Carp:
| IV. |
Ouders maken door ‘koppelen’ hunne kinderen ongelukkig.’ |
Ik hoop dat een ondernemende uitgever deze stellingen op mooi papier gedrukt in den handel brengt met de daarbij behoorende onderteekening. Dan kan men 5 December duizenden in den lande er eentje zenden op wie een en ander van toepassing is.
Mej. Meta Nielsen vertoeft naar 'k hoor nog altijd in Weenen en zij zal 't mij wel niet euvel duiden als ik iets van haar vertel dat mij uit goede bron werd medegedeeld, want ik ken haar tot mijn groote spijt niet persoonlijk.
Als eenig kind van welgestelde ouders zag zij in de Provincie Utrecht in 't jaar 1888 het levenslicht. Zij groeide voorspoedig op, kon goed leeren en droeg als kind reeds aardige verzen voor. Onder hare kameraadjes was zij gezien en bemind om haar altijd prettig humeur en opgewekten geest.
Daar de ouders een Fransche gouvernante hadden sprak zij reeds vroeg en vloeiend het Fransch en verzen van Victor Hugo en Alfred de Musset kende zij toen reeds van buiten.
Als 14-jarig meisje vertoefde zij een jaar te Genève om zich in het Fransch nog meer te perfectioneeren.
Het huwelijk harer ouders behoorde niet tot de gelukkigsten. Haar vader zéér intelligent, in alles belangstellend, de moeder bekrompen en verbitterd. De vader maakte op 70-jarigen leeftijd met de destijds 17-jarige Meta fietstochten en in plaats dat de moeder zich daarin verheugde waren booze woorden de eerste begroeting bij elke terugkomst. Moeder kon nooit alléén zijn. Dàn verveelde zij zich. De moeder stamde uit een verkeerd milieu. Ouders en grootouders van haar waren helaas niet vrij van drankzucht. Meta's vader was geheel het tegendeel. Sterke drank en bier, peper en mosterd, Eng. sauzen: men zag het den man nooit gebruiken. Hij dronk slechts een matig glas roode wijn en hehield de nimmer verstorende vroolijkheid bij zijn minder gelukkig huwelijksleven.
Daarbij kwam dat deze menschen in ‘alles’ verschilden.
Papa zat vrijwel dag en nacht, winter en zomer met nagenoeg alle ramen open en heb ik nog nooit hooren hoesten.
Mama had in hare apartementen steeds alles toe vanwege de ‘tocht’ en was altijd verkouden en had om de frissche lucht nog meer er uit te houden twee katers op haar slaapkamer vanwege de ‘gezelligheid’.
Papa ontbeet met Meta half negen en mama kwam niet voor 10 uur beneden. Papa reed op zijn 75en jaar nog fiets en mama wandelde nooit.
Toen mama Nielsen stierf, braken vader en dochter de huishouding op en gingen op reis, eerst naar Egypte, en reisden zoo 3 jaren. Gelukkig waren beide met elkander en Meta omringde hem met een schat van liefde en genegenheid. Toen eerst klonk haar vroolijk lachje door huis. 's Avonds las zij 't een en ander voor, op verjaardagen was er een gezellig dineetje en zij vergezelden altijd elkander op de wandelingen.
Het is waar dat Meta aan haar vader moest beloven een man te trouwen minstens 10 jaar ouder dan zij en die belofte zal zij houden als ze trouwt. De vader placht dikwerf te zeggen: ‘Een meisje van 20 jaar beschouwt een jongen van 20 jaar als een kwajongen’ en daar heeft ze gelijk aan.
Ik hoop echter dat Meta nog vele stukken in de Lelie schrijven mag, want het ontbreekt haar allerminst aan talent.
Thans nog een enkel woordje aan mevr. Donselaar-Carp.
Met groote instemming las ik ook haar stuk en deel volkomen haar meening dat het lieve liefde-leven van August de Jong met zijne Annie aan duizenden huwelijken mag worden ten voorbeeld gesteld. Och die meeste huwelijken!
Door koppelarij van oppervlakkige ouders tot stand gebracht, zonder te letten op leeftijd, aanleg, milieu, beklagen zij zich als het te laat is! En als de man op zijn weg een andere vrouw ontmoet dan is ‘Holland in last’. Want nog eens neem ik over de zoo ware woorden van Meta Nielsen:
‘De vrouwen zijn zelf de schuld als de liefde verdwijnt en een andere vrouw hun levensweg kruist’
U dank zeggend voor de opname verblijf ik met de meeste achting,
Uw bestendige lezeresse en dienarese
ANNA DE VRIES-DIJKSTRA.
Het is met goedvinden van mej. Meta Nielsen dat ik bovenstaande particulariteiten mededeel.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd