De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

Hoofdartikel
Onmacht.
(Vervolg van No. 36.)

Een gek geval.

Men schrijft aan het Soer. Hdsbl. uit Koepang dd. 4 Januari:

Alhier heeft zich 't ongeloofelijke feit voorgedaan, dat de Van Riebeeck der K.P.M., die van Soerabaya via Makasser naar hier kwam, geen Javapost aan boord had. De papieren wezen uit, dat er te Soerabaya niets ontvangen was. Zijn de gebroeders Bakker^*) hier aan 't werk geweest? Of worden we behandeld met souvereine minachting?

Uit de vorige Javapost zijn een groot aantal stukken vermist waarover het klachten heeft geregend. Is dit misschien het antwoord?

We zitten nu precies een maand zonder post. Enfin, we dragen ons leed en commun. Niemand hier weet waar die post zit.

*) Twee groote ‘boeaja's’, nu eindelijk gearresteerd, en verdacht van diefstal met inbraak in het geldkantoor van 's Lands kas, te Bandoeng.

Bedenkelijk.

21/1'13.

Ten kantore der Nederlandsch-Indische Handelsbank werd gisteren een postpakket ontvangen, dat geruimen tijd zoek was geweest.

Het adres was zeer duidelijk, daarom had de post met groote letters op het pakket geschreven: ‘Onbekend’....

Tot de vermakelijkste instellingen in Indië

[p. 594]

behoort zeker het postkantoor, daar kan men de meest ongeloofelijke feiten van verwachten, het lijkt wel een bioscoop. Men stelle zich voor, dat het postkantoor, in verbinding staande met dat op Texel, gewoonweg vergeet de post daarheen te verzenden, zoo iets zou in Holland immers onmogelijk, zelfs niet denkbaar zijn, maar in Indië is alles op dat gebied mogelijk. Het snuggere postkantoor te Soerabaya heeft kans gezien de poststukken bestemd voor Timor-Koepang gewoonweg te vergeten, zoodat het publiek daar een volle maand zonder post zat. Is het een wraakoefening wegens klachten over het zoek raken van stukken uit een vorige post of slechts verregaande nonchalance?

In alle geval ontstaat hierdoor schade, maar men behoeft er zelfs niet aan te denken dat de Regeering een cent schadeloosstelling zal uitkeeren aan handelaren die er de dupe van zijn, en indien ze zich daarvoor tot de Regeering wenden, dan wordt hun request volgens den meer en meer gebruikelijken weg eenvoudig.... ge-de-po-neerd.

Even onbenullig is het postkantoor te Batavia; elke inlandsche kantoorbediende, om niet te spreken van elk Europeaan, weet waar het kantoor der N.I. Handelsbank is, alleen het Postkantoor, dat daarmee bekend moet zijn, weet het niet!!

De postdienst in Indië is ook al weer een der takken van dienst waar eenige discipline ver is te zoeken; de ambtenaren doen er precies wat ze willen, ze beseffen hun waarde, want er heerscht groot gebrek aan personeel.

Evenals bij den Waterstaat zijn vele postambtenaren onwillig naar de Buitenbezittingen te gaan; zoo deed zich in 1912 het geval voor, dat een commies (een dame) daarheen werd overgeplaatst, maar zij weigerde en deelde eenvoudig den Chef mede dat ze verzocht de overplaatsing in te trekken, daar zij bij niet-inwilliging van haar verzoek haar ontslag zou indienen; de overplaatsing werd ingetrokken, en een minder recalcitrant persoon in haar plaats naar de Buitenbezittingen gedirigeerd.

Waar zulke indisplinaire handelingen geduld worden is het geen wonder dat orde en tucht verslappen en het publiek daar ten slotte de dupe van wordt.

Aanslag in de Boei.

20/1'13.

Wederom valt een aanslag in de boei te melden.

Vrijdagmorgen - zoo lezen wij in het Bat. Nwsbl. - kregen twee gevangenen, een Menadonees en een Chinees, twist in de smederij. De Chinees greep een bank-hamer en bracht den Menadonees daarmede een krachtigen slag toe op het hoofd, zoodat hij ineenzakte. Spoedig kwam hij weer bij. De wonde scheen niet veel te beduiden.

Naar het stads-verband getransporteerd, zag men evenwel de noodzakelijkheid in van een operatie. Na deze bewerking gaf de gewonde den geest. Het toegebrachte letsel, zoo onbeduidend lijkend, bleek van ernstigen aard te zijn geweest.

De zaak is in onderzoek.

Het schijnt wel ondoenlijk, een causerie over Indië te schrijven, zonder melding te moeten maken van een nieuwen aanslag in de gevangenis te Glodok. Bepaalden de boeven zich vroeger tot het vermoorden van cipiers, nu blijkt de tucht en het toezicht onder het beheer van den Directeur Ophof zoo verslapt te zijn, dat de gevangenen elkaar te lijf gaan. En het is wel vreemd, dat daar waar de directeur het hoogste tractement heeft, orde en tucht absoluut niet worden gehandhaafd, zoodat aanslagen op cipiers niet van de lucht zijn en nu zelfs de boeven elkander vermoorden. In de gevangenis te Medan echter, waar een eenvoudig cipier aan het hoofd staat, heerscht wèl orde en tucht en komt men wèl degelijk zonder moordtooneelen tot goede resultaten, wat de arbeid der gestraften betreft, zooals de Sumatrabode vermeldt:

22/1'13.

Over dat steenen-bikken merkt de Sum-Post nog het volgende op.

Men zal zich wellicht herrinneren, dat wij eenigen tijd geleden bij een uitvoerige beschrijving van de verscherpte krakalstraffen er ook melding van maakten, dat zoo een gevangene in den daarvoor bestemden tijd niet 't verlangde quantum steenen had geklopt, hem als straf acht dagen eenzame opsluiting werden opgelegd, terwijl hij dan tevens dagelijks 9 petroleum-blikken met gebikte steenen moest afleveren (werktijd van 9 uren; 1 blik per uur). Weigerde hij ook dat te doen, zoo werden hem als uiterste straf twintig rottanslagen toegediend of vijftien al naargelang van 't oordeel van den medicus, die daartoe tevoren de constitutie van den gestrafte onderzocht.

In de eerste weken nu na de invoering van het steenen-kloppen moest deze straf herhaaldelijk worden toegepast, waardoor op ondubbel-

[p. 595]

zinnige wijze bleek, dat er door de krakalisten, vermoedelijk na vereend overleg, een soort protest tegen deze nieuwe wijze van tenarbeidstelling werd geuit.

Toen de onwilligen evenwel merkten dat al hun verzet niets hielp en 't den bewakers inderdaad ernst was, begonnen zelfs de meest brutalen en onverschilligen onder hen hun werk wat vlotter te doen. En gaandeweg minderde zoo 't aantal recalcitranten.

Thans levert nog maar bij uitzondering een gestrafte niet het verlangde quantum steenen af.

_* * _*

Daar hebben we nu tientallen jaren over moeten piekeren, om tot de toepassing te komen van het beginsel, dat de gestrafte de straf ook als zoodanig moet voelen,

Nu is men het er in Deli eindelijk over eens en komt men tot de erkenning, dat dit de beste manier van straffen is.

Conclusie: hoe hooger tractement de directeur van een gevangenis in Indië heeft, hoe ellendiger orde en tucht in die strafinrichtingen worden gehandhaafd; deze regel wordt te Glodok bewezen.

Toch wel grappig!

21/1'13

Van de sluis te Moeara Baroe hebben een paar onverlaten één der sluisdeuren gestolen...

Laat de politie toch een beetje oppassen!

Op een goeden morgen, je zult het zien, blijkt het heele Paleis van den Gouverneur-generaal nog te zijn weggehaald...

Tot besluit nemen wij uit het Nieuws van den Dag van 21 Jan: '13 het bericht over dat de Bataviasche apachen nu zelfs een sluisdeur hebben gegapt. Laat ons hopen dat de voorspelling van den redacteur moge uitkomen en dat op een goeden nacht de onverlaten het Paleis van den Gouverneur-generaal leeg dragen; als gewoonlijk zullen de dieven wel niet gepakt worden, de diefstal zal, op zijn Indisch, ‘koerang trang’ blijven.

Eerst dan, maar ook niet eerder, is het te verwachten dat de politie in Indië verbeterd wordt.

A.... Z.