De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

Ter bespreking toegezonden.

De uitgever L.J. Veen, Amsterdam heeft niet mijn smaak geraadpleegd, maar wel dien getroffen, toen hij voor 't omslag van zijn gewone jaarlijksche uitgave, ditmaal Het jaar 1913, koos een afbeelding van den grooten Napoleon.

Verschillende voorstellingen uit het leven van Napoleon versieren den inhoud, die als verhaal grootendeels bestaat uit een levensschets van hem, door C. Joh. Kievit: Een Corsicaansche jongen. Verder bevat dit handige boekje, behalve een inhoudsopgave van de vele uitgaven op allerlei gebied van dezen bekenden uitgever, een gemakkelijk post- en telegraaf-tarief, een dito kalender voor 1913, waarbij men kleine notities kan maken, alsmede een overzicht van den belangrijken inhoud van het insgelijks door den heer L.J. Veen uitgegeven tijdschrift: Onze Kunst.

De Molen. Kalender van de Meulenhoff-editie voor 1913. (Uitgave van Meulenhoff en Co., uitgever Amsterdam). Onder den titel ‘Waarom’ geeft de aanvang van dit nette boekje een zeer goed denkbeeld van ‘Waarom en Wat de Molen maalt’. Hij heeft namelijk het doel de werkzaamheden der uitgevers, en hunne plannen, aan het publiek bekend te maken. In het bijzonder voor het uiterlijk van het boek wil deze firma veel zorg dragen. Onder de in voorbereiding zijnde werken noem ik: Vrouwen in Napoleon's omgeving, waarvan de heer Geerke de bewerker zal zijn. Een andere toekomstige uitgave is eene Galerij van ‘bekende fransche tooneelspelers’. Maeterlinck's ‘Monna Vanna’ zal, door Fr. Mijnssen vertaald, spoedig het licht zien. Enz. enz. Ook op het gebied romanlectuur beweegt zich deze firma, die in dit opzicht nieuw werk aankondigt, of herdrukken, van van Hulzen, Anna van Gogh-Kaulbach, e.a. Enkele uittreksels uit de uitgaven, versierd hier en daar met portretten, vullen den overigen inhoud.

De Elf provinciën, uitgever Voorhoeve, Zwolle, is een elk jaar terugkeerende, zich daardoor burgerrecht-veroverd-hebbende uitgave, - gelijk thans reeds overbekend is, omdat men haar zoo veelvuldig ziet, versierd met de wapens der elf provinciën, en bevattende, boven elke week-opgave, een of andere aardige afbeelding uit ons land. Ook ditmaal is het schild in blauw en goud getint, en doet daardoor zeer fijn aan.

Van den Internationalen Kalender van W.J. Thieme & Co., Zutphen, heb ik reeds zoo dikwijls en zooveel goeds gezegd, dat ik vrees in dezelfde woorden te zullen vervallen, wanneer ik opnieuw mijn vreugde uitspreek over de verschijning van dezen goeden ouden vriend. Het gaat met hem als met een levenden vriend van dien aard. Je kunt op hem rekenen. Je weet wat je aan hem hebt. Hij geeft je niet steeds alles van één richting, maar de gedachten en de ideeën van verschillende mannen en vrouwen uit verschillende landen, en juist daardoor is hij zoo aantrekkelijk.

Neerlandia 1913. Uitgever Voorhoeve, te Zwolle, is een met plaatjes aardig-versierde luxe-uitgave. 't Schild, naar Mesdag, is een ècht-hollandsch zee-gezicht, terwijl elke datum vergezeld gaat, niet alleen van een afbeelding van een kasteel of gezicht uit ons land, maar ook van een daarbij behoorende beschrijving, die òf den lust opwekt een kijkje te gaan nemen, òf oude herinneringen verlevendigt. Ook deze kalender heeft zich een blijvende plaats veroverd,

[p. 429]

gelijk zijn telken jare verschijnen bewijst. En dat verdient hij dan ook.

Groot Vegetarisch Kookboek, door Mevr. Cathenius-van der Meijden, (uitgevers Nygh en van Ditmar, Uitgevers-Maatschappij Rotterdam). - Mevrouw Cathenius-van der Meijden is in het algemeen genomen geen onbekende meer, en in het bijzonder is zij dat niet, voor de lezers van dit blad, waarin ik indertijd een over den omgang met dienstboden handelend boek, van de hand dezer zelfde schrijfster, uitvoerig besprak, en aanbeval. - Er is iets sympathieks in - bij al het nuttigheids-gedoe van vele mevrouwren -, hier eene huisvrouw en echtgenoote te zien bewegen op zoo zuiver-huishoudelijk-vrouwelijk terrein, als dat van dienstboden en koken enz. De nuttige dames zijn zoo talrijk, die over de sociale nooden en de opvoeding op de school en de gevaren van drankmisbruik prachtig weten te redeneeren, maar die daarbij gansch en al uit het oog verliezen, hoe deze gróóte kwaden dikwijls kleine oorzaken hebben, in het gebrek namelijk aan gezelligheid, comfort, enz., thuis. Een vrouw, die haar man steeds ontvangt met klachten over de dienstboden, eene moeder die haar kinderen slecht-toebereid eten voorzet, zij dragen veel meer bij tot de ondeugden en kwalen der maatschappij, waarover zij hartverheffend weten te redeneeren, dan zij misschien zelve inzien, in haar bekrompen zelf-aanbidding. Juist daarom is het goed dat mevrouw Cathenius-van der Meijden aan het door vele hedendaagsche gehuwde vrouwen, of die 't worden willen, zoo verachte koken de eere geeft, die daaraan toekomt, en, in niet minder dan 1001 recepten, den vegetariërs speciaal, - maar ook voor hen die 't niet zijn, bevat het boek een menigte recepten van groenten-toebereiding, taarten, pastei-korsten, dessert-gerechten, enz. - een welkome gelegenheid geeft tot ‘afwisseling’ in de dagelijksch terugkeerende, dikwijls zoo eentonig-toebereide maaltijden.

In het bijzonder de inleiding wil ik hier nog even ter kennismaking aanbevelen, - de recepten moet ieder voor zichzelf beproeven - maar de inleiding trof mij als zeer verstandig-gesteld, vrij van dat ‘drijven’ dat zoo vele ‘systemen’ aankleeft. Mevrouw Cathenius-van der Meyden namelijk zegt zeer terecht, dat zij zooveel mogelijk de Vegetarische leefwijze aanbeveelt, aan den anderen kant echter zelve rekening moet houden met het reeds min of meer aan vleesch-gewoon zijn van haar leeftijd. - Zoo gaat het velen onzer, die, om de een of andere reden, gráág vegetariër willen zijn, en 't niet kunnen doen toch. Zelve deel ik de zienswijze van de schrijfster, ofschoon ik-voor-mij veel meer voel voor 't vegetarisme uit een oogpunt van dierenliefde, van het: ‘Gij zult niet dooden’ ook aan den dierenwereld in praktijk-willen brengen, dan omdat ik vleesch-eten voor per-se schadelijk houd. ‘Dit vegetarische receptenboek beschouwe men voornamelijk als een overgang voor de velen, die tot het vegetarisme willen overgaan’. Ziehier een zin uit de inleiding, die het karakter van dit uitgebreide, met groote zorg samengestelde Kookboek geheel en al teekent. - Ik voeg er nog bij voor Indische dames - en hoevele Indische dames telt ons vaderland niet, en ons den Haag in 't bijzonder - dat voor hen een aanhangsel is bijgevoegd: De Indische tafel in Holland. Vergis ik mij niet, dan is de schrijfster zelve bekend, uit eigen ervaring, met Indië. In elk geval zal ik op dit speciale terrein van kookkunst niet wagen een oordeel uit te spreken. Want ‘de Indische tafel in Holland’ is voor mij een gesloten boek, en mag dat, naar wat ik er in Indische hotels van ondervond, blijven óók.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.