De Hollandsche Lelie. Jaargang 26

Impressie.

Als eenmaal 't Leven heengevloden

En 't ziel-loos lichaam, roerloos, koud,

Na aardschen weg van lach en smarte

Daar ligt in hoog verheven rust...

Dan daalt er troost - want ònbewust

Omhuift ons Vrede door den Dood,

Als 't marmer-kleed gebeeldhouwd is

Voor eeuw'ge, ónverstoorb're rust.

Daar staan we dan.... in plechtig zwijgen

En zie! in stillen eerbeid nijgt

Zich 't hoofd - in 't bijzijn van den Dood,

't Mysterie - waar we stil voor staan.

Toch zal de fijn-besnaarde ziele

Te fijner nu het wonder voelen,

Want door het sneeuw-blank ziele-kleed

Ziet zij, wat hier mysterie heet.

ANNIE NAUTA.

Juli 1912.