De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

Moed.

En 't leven moge mij met stormen beuken
En trachten neer te slaan mijn jonge levenskracht,
'k Ben sterk, laat niet mij neder drukken
En tart het lot, dat mij dit lijden bracht.

Nòg ben ik jong, nòg schitteren mijn oogen,
Nòg bloost mijn wang en hef ik fier het hoofd,
Ik ben mezelf, ik durf het lot bestrijden
Mijn sterke jeugd wordt door geen slag verdoofd.

Gaan dan de jaren, heb ik overwonnen
Sta 'k boven 't leed, dat mij eens buigen wou,
Dan heb ik tijd mezelve te beklagen
Nù mag ik niet, nu 'k op mijn kracht vertrouw.

NORA.

Nov. 1910.

Al wat 'k kan vergeten als 't dag is en licht
Dat keert tot me terug in den nacht,
Dan staar ik in 't duister, dan lig ik zoo stil,
Dan heb ik tot strijden geen kracht.

Dan ben ik vergeten wat plicht is en moed,
Dan stormt al het leed op me aan
Dan ontwaakt weer 't verlangen en pijnigt en knaagt,
Dan moet ik het wel ondergaan.

[p. 629]

 

En val ik dan moe in onrustigen slaap

 

Dan omvangen me wilde droomen

 

Die voeren me ver over bergen en zee

 

tot ik dicht bij jou ben gekomen.

 

 

 

Bij jou, mijn liefste in 't verre land,

 

Die ik moet, maar niet kàn vergeten,

 

ik lig in je armen, je kust me zoo teer,

 

Dan zwijgt mijn onrustig geweten.

 

 

 

We zijn zoo gelukkig.... de droom is kort

 

Reeds wekt me de nuchtere morgen,

 

Het masker weer voor nu, een lachend gelaat

 

.... De menschen zien niets van mijn zorgen.

 

 

 

NORA.

Wanneer weer zullen we samen zijn
Als eens in die gouden uren
Toen om ons 't geluk als een sprookje hing
Te min om lang te duren?

Wanneer weer zullen we samen zijn
En in elkaars armen rusten?
Niets ziende dan elkaars gloeiende blik
En de lippen die elkaar kusten.

Wanneer weer zullen we samen zijn,
De wereld om ons vergeten
Om op te gaan in die liefderoes
Die de menschen ‘zonde’ heeten?

Ik weet het niet, jij weet het niet
Maar dat die dag zal komen
Mijn liefste, dat is een zekerheid
Die nooit mij wordt ontnomen.

Dan zullen we samen zalig zijn
Dan ben ik van jou als geen ander
Dan houdt de wereld op te bestaan
Dan weten we niets dan elkander.

Dan ben ik van jou en jij van mij
Dan is er geen leelijke logen,
Dan lachen we wat om die maatschappij
Die ons zoo heeft bedrogen.

Dan zijn al die droeve jaren dood
en vergeten, we zijn weer samen!
En onze liefde is een dankgebed
en onze kussen het Amen.

NORA.