De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

Hoofdartikel
Het menschelijk geslacht.
Een les aan de jeugd (à la Nellie van Kol).

Jeugd en kinderen, wij zullen thans behandelen het menschelijk geslacht, niet zooals hetzelve gewoonlijk wordt opgevat in de beteekenis van menschelijke soort of menschensoort, als afzonderlijken tak van de afdeeling dieren, maar in den zin van geslacht gezegd genus, zooals gij hetzelve hebt leeren kennen bij de substantiva, n.l. mannelijk of masculinus, vrouwelijk of femina en onzijdig of neutrum.

Evenals de substantiva in de Nederlandsche taal worden ook de menschen verdeeld in drie geslachten:

1^o. de mannelijke menschen, in jeugdigen staat knapen of jongens, later jongelingen en in volwassen staat mannen geheeten;

2^o. de vrouwelijke menschen, op jongen leeftijd meisjes, daarna maagden en in rijpen toestand vrouwen genaamd;

3^o. de onzijdige menschen, als daar zijn verdroogde, dorre en verduurzaamde vrouwen, oude vrijsters genaamd, dewelke, ofschoon door geboorte tot het vrouwelijk geslacht behoorende, ten gevolge van hare opvoeding en levensomstandigheden geen gelegenheid hebben gehad haar vrouwelijkheid te benutten en tot ontwikkeling te brengen, waarschijnlijk zelfs nooit vrijden, en nu dwazelijk spottend oude vrijsters worden betiteld.

[p. 578]

Bij de leer der planten, aan welke zich op natuurlijke wijze de leer der menschen aansluit, hebben wij gezien dat er zich aan vele planten afzonderlijke mannelijke bloemen en vrouwelijke bloemen ontwikkelen; bij de menschen echter zijn er uitsluitend vrouwelijke bloemen, de maagd is de vrouwelijke knop, de vrouw is de vrouwelijke bloem, en wel de eenige bloem onder de menschen. Zij draagt niet een bloem, zij zelve is uitsluitend en geheel bloem.

Als Schiller zegt:

Ehret die Frauen, sis flechten und weben
Himmlische Rosen duchs irdische Leben;

dan maakt hij zich schuldig aan verdubbeling oftewel pleonasmus: de vrouwen zijn de bloemen en behoeven dus geen bloemen of rozen te vlechten of te weven. Maar in zijn tijd was de kennis der natuurlijke historie nog niet zoover gevorderd.

Bij de bloemen hebben wij de bevruchting der planten besproken en gezien, dat deze een zeer belangrijke verrichting is, aangezien zij dient tot instandhouding der soort. Omdat de planten, hoe oud sommige eikeboomen ook worden, op deze aarde niet eeuwig leven, is de bevruchting onmisbaar Evenzoo bij de menschen.

Voor die bevruchting is noodig een innig verkeer, een verbinding, een samensmelting van een wezen van het mannelijk met een van het vrouwelijk geslacht, welk samengaan men met den naam van paren betitelt. Het onzijdig geslacht nu - en hierin juist onderscheidt dit zich van de twee andere geslachten - neemt aan deze paring geen deel. Daarom is het een onnut, geheel overbodig geslacht. Bij de voortgaande ontwikkeling van de wetenschap der Natuurlijke Historie zal het prof. Hugo de Vries misschien nog wel eens gelukken de bedoeling der schepping met de creatie van deze menschensoort na te sporen. Doch ik herhaal: in het licht der tegenwoordige wetenschap is het neutrum onnut en daarom overbodig.

Ik mag in dit verband niet nalaten er op te wijzen, hoe op elken man de zedelijke oftewel moreele plicht rust door het toonen zijner mannelijkheid de vrouw in de gelegenheid te stellen waarlijk vrouw, dat wil zeggen productief te zijn, 't geen in dagelijksche taal overgebracht, beteekent: kinderen voort te brengen, stellende hij haar anders in de noodzakelijkheid tegen haar zin en bestemming neutraal te blijven. Neutraliteit nu moge voor zwakke en kleine staten goed en dienstig zijn in den oorlog, ten opzichte van de paring is zij onnatuurlijk en bedroevend.

Behalve dat moreele plicht deze toenadering tot de vrouw van den man eischt, gevoelt hij ook een hem ingeschapen zoeten en sterken drang in zich, die hem noopt steeds het gezelschap en de nabijheid der vrouw te zoeken; de natuur heeft in hare ondoorgrondelijke wijsheid de begeerte naar de vrouw in hem neergelegd, als ware zij een behoefte voor zijn bestaan, en het ware geheel tegennatuurlijk dezen drang des lichaams en des harten te onderdrukken of geweld aan te doen. Het gebod in de Heilige Schrift gegeven: Vermenigvuldigt U! is een heilig gebod en aangenaam en heerlijk is het hetzelve op te volgen.

Het geheim der menschelijke geboorte.

Zooals wij bij de plantenleer gezien hebben, lieve jeugd en kinderen, zijn de vrouwelijke bloemen de vruchtdragende. Zij bezitten in haar stamper het vruchtbeginsel, dat door het stuifmeel van de meeldraden der mannelijke bloemen wordt bevrucht. Door allerlei middelen heeft deze bestuiving plaats, door insecten, vogels, door den wind, en ook bij enkele door onmiddellijke aanraking of verbinding: paring, gelijk zulks ook bij de hoogere diersoorten geschiedt. Deze onmiddellijke aanraking, paring, is uitsluitend de manier der bevruchting bij 't menschengeslacht. De man keert tot de vrouw in. Dit inkeeren is voor beiden, mannelijk en vrouwelijk individu, het hoogste aardsche genot. Het slot van deze paring is de bestuiving van het vruchtbeginsel in den schoot, buik der vrouw. Is deze bestuiving voldoende geslaagd, dan ontwikkelen zich een of meer der eitjes tot vrucht, groeien gedurende negen maanden en worden dan met kracht uitgestooten. Deze uitstooting uit de opening der bloem gaat met zware weeën, barensweeën, gepaard. Maar de gezonde vrouw is weldra hersteld van de zwakte door deze pijnen veroorzaakt en bloeit opnieuw even schoon als te voren om de begeerte van den man op te wekken en zijn bevruchting te ontvangen.

Deze vruchten nu zijt gij, jeugd en kinderen. Ziedaar dan het geheim uwer geboorte op bevattelijke wijze en naar waarheid voor u verklaard.

Wanneer mijn collega: de Schoolmeester, in zijn gedicht: ‘De boterham en de goud-

[p. 579]

zoeker’, schertsend zegt: ‘Toen er weer een product uit de bloemkool kwam’, dan drukt hij de geboorte van een kind op beeldrijke wijze uit en gij weet nu hoe gij deze beeldspraak hebt op te vatten.

Sommigen beweren dat het vrouwelijk vruchtbeginsel de verboden vrucht van den Bijbel zou zijn. Maar gij weet, lieve jeugd en kinderen, dat Eva zelve het eerst er van snoepte en daarna Adam er toe verleidde, en niet dat Adam en Eva samen van de vrucht genoten, zooals dit het geval zijn moest, als het op de paring doelde. Dit moet dus weer een dwaling zijn. Bovendien ligt het niet in de natuur, dat het vruchtbeginsel verboden zou zijn, aangezien alleen door het aan te raken en te bevruchten nieuwe vruchten kunnen ontstaan en het verbod dus in strijd zou zijn met het voorschrift: Vermenigvuldigt u!

Ik zie verscheidene vingers als zoovele gemoeds- en verstandsbezwaren onder u omhoog rijzen, maar jeugd en kinderen, de drie kwartier zijn om en de les is gedaan; een volgenden keer zal ik u over uwe bezwaren te woord staan.

EEN SCHOOLMEESTER.