De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

[p. 574]

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Alle Brieven moeten, om in de d.a.v. week omgaand te kunnen worden beantwoord, uiterlijk Zaterdag-ochtend in mijn bezit zijn.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

N.W.E. - Er is zulk een overvloed van aanbod, speciaal óók op gebied vertaalwerk, wat medewerking aan dit Blad aanbelangt, dat ik er regel van maak alléén van abonnés vertaalde bijdragen aan te nemen.

Dixi. - Uw briefkaart ontving ik in goede orde. Waarschijnlijk lag het in Uw bedoeling dat ik den inhoud ervan openlijk mededeel; waaruit blijkt, volgens Uw ingewonnen inlichtingen, dat het Leger des Heils bij de Kerst-uitdeeling wel geen entree-kaarten aanbood, maar toch wel degelijk toeschouwers binnenliet, tegen een kwartje. Gij voegt er nog bij: Informeer desgewenscht bij de N.R. Courant, die het bewuste bericht het eerst plaatste. Waartoe? Ik geloof Uw inlichtingen gaarne. Uw briefje ontving ik eveneens. Gij vergist U gehéél in Uw vermoeden omtrent de persoonlijkheid van den door U bedoelden tegenstander. Ik ken hem natuurlijk niet anders dan per correspondentie, maar zijn maatschappelijke stand, en opvoeding, en leeftijd, zijn van geheel anderen aard dan gij aanneemt. Vermoedelijk heeft Uw vooronderstelling U min of meer bevooroordeeld jegens hem. Want, ik moet zeggen, het staaltje van journalistiek, dat gij mij mededeelt, is zóó kostelijk, dat het waarlijk jammer is, het niet te mogen afdrukken; indien gij dus aan een met zulk soort journalistiek overeenkomende persoonlijkheid dacht, dan moet dat U reeds van te voren hebben beïnvloed op nadeelige wijze. Zoo gij mij alsnog daartoe de vrijheid geeft, dan druk ik, natuurlijk zonder namen te noemen, Uw staaltje gaarne openlijk af, als een prachtig bewijs hoe de menschen worden ‘voorgelicht’ door hun ‘lijfcourant’. Hartelijk gegroet.

Kniertje. - Hartelijk dank voor Uw brief. Op die eene questie durf ik, om U niet te verraden, niet goed terug komen, daar zij gelukkig is afgedaan. Gij moet niet vergeten dat ik in dat bijzondere geval, als redactrice, een groote verantwoordelijkheid heb wat het opnemen aangaat van artikelen, zoodat ik dientengevolge verplicht was openlijk te handelen zooals ik deed, omdat ik van alle kanten diezelfde opmerking over de opname te hooren kreeg, en werkelijk niet vooruit had vermoed dat iemand, die zelve redactrice is van een blad, zóó slecht zou stellen. De bewuste redactrice echter, die ik bedoel, heeft zich zoo allerliefst en aardig gedragen, ook na mijn verklaring, dat ik haar daardoor des te meer acht en waardeer. Wat gij mij schrijft over de onbetrouwbaarheid van juist die soort van mannen, die zich als ‘kuischheidsredders’ opwerpen, die meening deel ik volkomen. Ik-ook heb het over 't algemeen op dat soort 't minst begrepen, en geloof met U, dat zij hunne dupes zoeken onder degenen, die van een intiemen mannen-aard geen kennis of ondervinding hebben. Hartelijk lachen moest ik om Uw uitdrukking: ‘suikerpotten’ voor zeker soort van lieve vrouwen, ik vind die uitdrukking zóó teekenendwáár als gij er vele gebruikt in Uw brieven, en ik beaam haar volkomen. ‘Suikerpotten’ zijn mij-ook buitengewoon antipathiek, maar... zij komen verder in de wereld vooruit, dan degenen die eerlijk en oprecht de waarheid zeggen, en niet willen flikflooien. Schrijf mij nog eens wéér, daarmede zult gij mij heusch genoegen doen.

J. van L.B. - In Uw geluk hebt gij vergeten Uw pseudoniem te herhalen, en daardoor moet ik nu U op deze manier gelukwenschen met de blijde vervulling van Uw droomen. De latere aankondiging heb ik eveneens ontvangen, en ik schreef U particulier een kaart om U te feliciteeren, maar daar er buitenslands veel zoek raakt, tenminste in Frankrijk, wil ik zekerheidshalve ook in de Lelie een woordje tot U richten, om U de verzekering te geven dat ik buitengewoon blij ben voor U, en innig hoop dat de mooie droomen ook in verre toekomst zullen verwezenlijkt worden. Doordien ik juist vertrokken was naar Menton, is Uw brief veel later in mijn handen gekomen dan gij hebt kunnen weten; ziedaar de reden mijner schijnbare onverschilligheid voor Uw meedeeling. Ja, Uw stukje is onder mijn berusting. Nogmaals, van harte geluk; laat mij nog eens iets van U hooren.

Abonnée, of lezeres, te Assen. - Gij waart onlangs zoo vriendelijk U te interesseeren voor een correspondente, die zich tot mij had gewend, om een betrekking te verkrijgen. En gij zondt mij naar aanleiding mijner Lelie-correspondentie aan haar, een brief, waarin gij haar op een aangeboden post opmerkzaam maaktet. Ik voldeed dadelijk aan Uw wensch de bewuste correspondente op die betrekking opmerkzaam te maken, maar ik ontving van haar ten antwoord, dat zij ‘na rijp beraad tot de conclusie is gekomen eene dergelijke betrekking minder passend voor haar te vinden, niet zoozeer wegens het werk op zich zelf, dat van haar gevorderd zou worden, dan wel om den takt, dien men moet hebben, en het zedelijk overwicht, ook door den leeftijd, tegenover meestal oudere zusters’.

Ik heb de moeite gedaan hare woorden uit

[p. 575]

haren brief letterlijk voor U over te nemen; de dame in 't geheel niet kennende, kan ik niet beoordeelen in hoeverre zelfkennis, dan wel gebrek aan energie, haar zulk een besluit deed nemen, van niet eenmaal althans te onderzoeken. Gij ziet hier weer uit, wat ik zelve ook reeds menigmaal ondervond, dat het een ondankbaar werkje is de menschen aan betrekkingen te willen helpen. Daar gij nieuwsgierig waart naar den uitslag uwer vriendelijke bemoeiingen deel ik U die, in dank, mede; Uw brief is intusschen echter vernietigd, zoodat ik dit pseudoniem voor U moest verzinnen daardoor.

Mej. J.W. van A. - Uw inzending is vermoedelijk reeds lang beantwoord, door een niet-aanname; indien gij de Lelie blijkbaar niet leest, en daardoor niet weet dat ik geheel onbekende inzenders nooit particulier antwoord, dan is dat heusch Uw schuld, niet de mijne, nietwaar? Elke week staan de regels hieromtrent vermeld in de Lelie-zelve. Ik herinner mij zeer goed een schets onder dien titel, door U opgegeven, te hebben geweigerd in de correspondentie, zoodat het Uw eigen schuld is indien het antwoord niet onder Uw oogen is gekomen.

Yvette. - Ik vind het integendeel recht prettig dat gij aan Uw verlangen om mij weer eens te schrijven hebt gevolg gegeven. Maar lieve Yvette, gij zijt heusch een echte vrouw, wat uw angst betreft, dat de mannen de waarheid over onsvrouwen zullen hooren van een vrouw-zelve. Gij zegt daaromtrent: ‘De mannen krijgen zoo'n verbeelding, en daarom, als U ze zoo openlijk helpt, dan is het heelemaal mis.’ Lieve Yvette, ik weet niet wat gij verstaat onder ‘de mannen helpen’. Eerlijk gezegd, geloof ik niet dat zij mijn hulp veel noodig hebben, om de zeer eenvoudige reden dat zij, op het speciale gebied door U bedoeld, alle mogelijke reden hebben tot ‘verbeelding’. Want, moet gij-zelve mij niet toegeven, dat elke man hoe leelijk, hoe misdeeld van uiterlijk ook, hoe verliederlijkt, of zonder middel van bestaan, als hij wil toch nog altijd wel 'n vrouw, (zelfs een jonge, en een rijke, en een mooie vrouw) kan opdoen? Versta mij wel, ik zeg niet: èlke mooie, jonge, of rijke vrouw zal hem nemen, maar, eene of andere, die die eigenschappen bezit, kan hij altijd nog wel veroveren. Daarin zit 'm de gróótste oorzaak der ‘verbeelding’ van 't mannelijk geslacht, en heusch, of gij het nu al niet wilt toegeven aan hen, dat die dingen zoo zijn, daardoor maakt gij het lang niet beter maar erger voor Uw eigen zaak. Want, het is m.i. veel verstandiger eene waarheid, die nu eenmaal zoo is, ruiterlijk te erkennen, dan haar te heeten niet zoo te zijn. Als gij met open oogen om U heen ziet, moet gij-zelve dat toch wel zien en opmerken, dat de heele vrouwen-wereld - de zoogenaamde geëmancipeerden en feministen incluis - o zoo gráág een huwelijk doet, en dat eigenlijk alleen degenen, die nooit begeerd zijn en nooit begeerd zullen worden, dit feit der algemeene trouwlustigheid trachten te ontkennen, uit louter jaloezie en zuurheid. Ik vind Uw mededeeling, dat die heeren er zich op te goede doen: ‘freule Lohman geeft ons gelijk’, heel complimenteus. Ik geef echter de mannen óók heel dikwijls ongelijk, b.v. waar het geldt hun alcoholuitspattingen, die leiden tot allerlei gemeenheden, en waarin zij zonder eenigen twijfel, in het algemeen gesproken, verre beneden de vrouw staan Daarom vind ik dan ook het eene geslacht niet beter of slechter dan 't andere, maar anders. Mannen en vrouwen zijn van geheel verschillenden aanleg, zijn juist daarom door de natuur bestemd elkaar aan te vullen, zijn ongelijksoortige wezens, die elkaar noodig hebben, en die - dat ziet men juist ook in een gelukkig huwelijksleven - van elkaar lééren kunnen en moeten. Juist de onzinnige inbeelding der vrouwen, dat zij precies zijn als de mannen, leidt tot zooveel desillusie en levensellende, ook voor de toekomst, in de ongelukkige kinderen die zulke wezens voortbrengen en niet weten op te voeden. Er zijn speciale eigenschappen aan de ‘vrouw’ eigen, b.v. valschheid, en liefdoenerigheid, en onoprechtheid, en niet-durven, die háár geslacht kenmerken, evenals den man speciale eigenschappen óók kenmerken, van losbandigheid, dronkenschap, ruwheid, enz. Maar heel veel andere, goede en slechte eigenschappen beide, hebben zij ook geméén, en toch is en blijft het gehéél, de man tegenover de vrouw beschouwd, totaal verschillend van elkaar. - Hartelijk dank voor Uw goede wenschen voor mijn gezondheid en mijn jongens. Ja, dat ik die lang moge behouden, dat hoop ik zoo innig. Als gij lust hebt, schrijf mij dan gerust nog eens; op dit speciale punt valt zooveel te zeggen.

Journalist. - Gij hebt Pech met Uw pogingen mij in den Haag ergens te zien. Want, toen gij, op hoop van zegen, naar die confiserie zijt gegaan, was ik juist sinds eenige dagen op reis naar Menton, waar ik nu ben, en tot uiterst April, niet langer, denk te blijven. - De plotselinge koude dwong ons namelijk Scheveningen te verlaten; het was te bar. Hier is het goddelijk-mooi weer, elken dag; eerst, in het begin van het seizoen schijnt het Riviera-klimaat niet erg mooi te zijn geweest, maar, juist bij onze aankomst, was het weder zoo beleefd om te slaan en ‘vast’ te worden. - Als gij een rectificatie hebt aan te brengen, moet die naar den uitgever worden gezonden. Doordien Uw brief mij is nagezonden, komt zij nu veel te laat er in, tot mijn spijt.

't Kan Verkeeren. - 't Spijt mij vreeselijk, dat Uw brief juist is gekomen na mijn vertrek naar Menton, want daardoor kon ik U niet meer antwoorden in het nommer van 14 Febr. Intusschen, mijn antwoord zou U toch niet héél véél gebaat hebben, omdat ik U maar weinig inlichtingen vermag te geven. Voor zoover ik weet moet gij voor alles vertaalrecht aanvragen; of gij in 't een of ander blad kans hebt voor opname kan ik noch iemand beoordeelen vooruit. Ik vrees, als gij geen protectie hebt in de een of andere redactie, door de bemiddeling van een derde, néén, want elke redactie is steeds overstelpt met copie, en speciaal wat aangaat vertaalwerk. (Altijd als het een blad geldt, dat behoorlijk betaalt, en dat hebt gij op 't oog). Bij een uitgever aanvragen, of een of ander werk reeds is vertaald, is steeds het beste. Ik ben overtuigd, dat de heer Veen, de uitgever van de Lelie, U, als gij hem mededeelt Lelie-

[p. 576]

abonnée te zjjn, op al Uw vragen veel nauwkeuriger zal kunnen en wilien inlichten dan ik het kan, want hij is van die dingen, als uitgever, volkomen op de hoogte. En ik niet.

Op de rest van Uw brief durf ik niet veel ingaan, uit vrees U te zullen verraden. 't Is het oude liedje, wat ik moet herhalon, ik vind het een troostelooze zaak voor U. De kinderen bij U houden, vind ik voor U bepaald nóódig; voor hen trouwens ook. Maar, wat blijft er dan onder die omstandigheden anders over dan een pension? Ik denk nog steeds, (als gij wat kapitaal hebt tenminste,) dat dit in het buitenland goed moet gaan. Hier ben ik thans weer in een zoo welvarende onderneming van dien aard; met drie à vier maanden seizoendrukte is men er van-af. Toen ik als jong meisje de eerste maal alleen in een badplaats was in Duitschland, was ik, door recommandatie, bij een dame, die het pension datzelfde jaar eerst was begonnen (onverwachts weduwe geworden). Onlangs daar opnieuw toevallig zijnde vond ik haar woning herschapen in een bloeiend zeer vergroot pension, waarvan zij de gelukkige bezitster was gebleven. Natuurlijk, kapitaal om te beginnen is een bepaald vereischte, en goede recommandaties. Neen ‘krachteloos’ zijt U stellig niet. Daartoe zit er veel te veel flinkheid in Uw brieven èn geest èn zin voor humor, zelfs onder deze droevige omstandigheden. Hartelijk gegroet.

Edda. - De beide vertaalde stukjes kunnen wèl in 't feuilleton-gedeelte opgenomen worden, maar niet elders, wegens de zoo hoog-noodige plaatsruimte; voor oorspronkelijk werk moet de Lelie-zelve in de éérste plaats beschikbaar blijven.

H.W. de J. - Na ingewonnen informaties vooronderstel ik, dat gij en Uw vrouw bedoelen het versje van mevrouw van Rees, getiteld: Meer ruimte, en voorkomend in de Lelie van 19 Juli 1911. Mocht dit ex: zijn uitverkocht, dan wil ik het versje gaarne nogmaals voor U opnemen. Meldt mij dat dan. Ex: zijn afzonderlijk te verkrijgen bij den heer L.J. Veen, 485 Keizersgracht Amsterdam.

Nora. - Indien gij 't goedvindt, dat ik Uw tooneelherinneringen plaats in het feuilleton-gedeelte, dan is er eenigzins kans op spoedige plaatsing. Gij weet echter hoe lang Uw novelle reeds wacht; het plaatsgebrek is nu eenmaal een hééle moeilijke questie. Meldt mij dat dan nog. Hartelijk dank voor Uw briefkaart. Nu ik op dit oogenblik zoo ver van Holland ben, zijn ‘de groeten’ van daar nog dubbel welkom. 't Is zoo'n echt hollandsch gezicht, dat gij zondt. Heerlijk dat Uw gezondheid zoo goed is, zoodat gij daardoor weer dat nieuwe werk erbij hebt kunnen aannemen. Onlangs las in de Telegraaf Uw succes, in Antwerpen meen ik?

Met Frits en Benjamin gaat het best; wij konden hen door de plotselingheid van de reis niet meenemen, daar onze Marie dan ook meegaat, zoodat dit voor die enkele weken al te kostbaar is. Maar wij ontvangen elken dag een kaart van haar, hoe 't hen gaat, en zij heeft al tweemaal een heerlijke photo van hen gezonden. 't Zijn schatten van hondenjongens. Dat is zoo wáàr, wat gij schrijft: ‘'t Is of 't een schande is, als je goed bent voor een gebrekkig dier.’ Zoo is het juist. Voor een kostbaren rashond, o ja, dat mag nog, maar een ongelukkig stumpertje, verbeeldt je, dat te verzorgen, dáárvoor je moeite te geven.! Vergeven maar! Dan ben je er 't gauwste af. En dat heet dan natuurlijk: ‘om zijn bestwil’. O de menschen hebben zulke walgelijk-lieve praatjes steeds bij de hand, om hun egoïsme te bedekken. - Gij weet zeker dat die bewuste ex-vriend óók opnieuw poogde aan de Lelie te mogen meewerken? Ik heb echter vroeger zóóveel last van hem gehad, dat ik hem niet opnieuw wilde aannemen. De lezers van de Lelie waren trouwens van een andere meening als gij, en hielden niet van zijn stijl. Ik-ook-niet. Talent had hij wel, of hij 't nog heeft, weet ik niet, ik lees nooit iets van hem. De door U bedoelde schrijfster schijnt zich nog al gek aan te stellen, dat heb ik reeds méér gehoord. Inderdaad is het met haar roem tegenwoordig niet al te schitterend meer gesteld. Hartelijk gegroet.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.