De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

Verlangen.

Ik zit zoo vaak in peinzing neer
en staar naar de strakke lucht,
Naar de toppen der palmen, hoog en slank
Bewogen door geen zucht.

Naar de pluimen der bamboe, die zoo stil
en vol geheimnis zijn,
Naar de glooing der bergen aan d' horizon -
Een vage, grijze lijn.

Naar al dat vreemde, Oostersch wen
In helle zonnebrand
en altijd blijft het me zoo ver,
Snak ik naar mijn eigen land.

Naar vlakke weiden, groen en malsch
Naar rustig grazend vee,
Naar Holland's duinen blond en blank,
de wildbewogen zee.

Naar stille paden in het bosch,
Zonsondergang over de hei,
Een woeste, stormende najaarsdag,
Een bloeiende, geurende Mei.

[p. 565]

 

Naar alles, wat zoo lief mij was

 

In 't kleine land der zee,

 

En 'k ben zoo ver, en elke zucht

 

Voert mij verlangen mee.

 

 

 

NORA.