De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

Bevroren tranen.

O bitt're tranen, ingehouden tranen,

Wie kent ze niet?

Verborgen tranen, nooit gewéénd op aarde,

Die niemand ziet.

[p. 37]

 

Ik heb vermoed, gevoeld ze in het leven

 

Van menigeen,

 

Die lachte... lachte of het hart zou breken

 

En vroolijk scheen.

 

 

 

O bittre tranen, die de ziel doet weenen

 

Vol scherp venijn.

 

Verstijvend kille, hard bevroren tranen,

 

Wat doet ge' een pijn.

 

 

 

Als ik u voel in eenzaam droeve harten,

 

Die stille zijn,

 

Dan bid ik, smeek ik met mijn gansche ziele:

 

Om zonneschijn.

 

 

 

Om zonneschijn, die 't koude ijs doet smelten,

 

Met wond're kracht,

 

Om liefde, stille, groote, sterke liefde,

 

Heel teer en zacht.

 

 

 

Om liefde, die in teer en rijk begrijpen

 

Vertroost altijd,

 

Er zwijgend - o geen woorden, die niets zeggen -

 

Slechts médelijdt.

 

 

 

Om liefd' en zonneschijn, die 't ijs ontdooiën

 

In wintertijd,

 

Die warmte geven, licht en lente-leven

 

In eeuwigheid.

 

 

 

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.