De Hollandsche Lelie. Jaargang 25

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus met verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Alle Brieven moeten, om in de d.a.v. week omgaand te kunnen worden beantwoord, uiterlijk Zaterdag-ochtend in mijn bezit zijn.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Odillon. - Hartelijk dank voor Uw brief. Ik begin nu aan terugkeeren te denken. Mijn kuur is bijna afgeloopen, en ik ga dus huiswaarts. - Ik denk dat het bezoek in Amsterdam van Faillierès een afgrijzelijke herrie zal hebben gegeven, maar de bureau menschen, die vacantie krijgen, varen er tenminste goed bij. Ik zag de Telegraaf-teekening, die gij bedoelt. Maar, bij welk vorstelijk bezoek komt er ooit iets anders voor den dag dan hofuniformen, en 'n paar ministers. - Dat is steeds hetzelfde.

Ik vind Die Waffen Nieder een mooi boek, omdat het zoo magnifique de gruwelen van den oorlog schildert. Het slot alleen is m.i. te gezocht. Maar de aanvang, en in het bijzonder later de cholera-episode, zijn treffend van wáárheid. Hartelijk gegroet.

G.W.E. - Van U is in lang niets geplaatst. Het artikel dat gij thans wilt vertalen schijnt mij bijzonder geschikt voor de Lelie om het onderwerp dat het bevat. Zendt het dus. Ook het nu gezondene stuk heb ik aangenomen. - Voor het feuilleton kan ik de aangeboden schetsjes denkelijk wel nemen; zendt mij die dan ter inzage. Met vriendelijken dank voor Uw goede wenschen omtrent mijn verblijf hier, neem ik voor heden van U afscheid.

Dixi. - Ik heb Uw anonymen brief reeds vernietigd omdat ik op mijn verzoek uw naam te noemen geen antwoord kreeg. Zeer tot mijn spijt is dit geschied, toen ik later nogtans Uw opheldering ontving, en gij mij Uw naam meedeeldet. Toch herinner ik mij den inhoud nog wel uit het hoofd. Gij schreeft namelijk, dat gij mij altijd hadt veroordeeld, om de dingen die anderen van mij zeiden, totdat gij met mijn werk, Vragensmoede, hadt kennis gemaakt. Dat had U doen inzien, dat gij mij onrecht hadt aangedaan, en gij voeldet behoefte mij thans Uw eerlijke sympathie te schrijven. Natuurlijk waardeer ik zéér zulk een brief, nu gij mij Uw naam meedeelt. Anonyme brieven namelijk beantwoord ik nooit. M.i. is dat juist een groot ongeluk in de wereld, dat men elkaar be- en veroordeelt op critieken en praatjes van anderen, inplaats van zelf te lezen wat de aldus achter zijn rug om beschuldigde nu eigenlijk precies heeft gezegd of beweerd. Partijbladen, enz. zijn steeds geméén-verraderlijk in dit opzicht waar het geldt een tegenstander te citeeren; want, haalt men slechts een gedeelte aan van diens werk, dan kan daardoor soms een geheel verkeerden indruk worden gegeven. En hoeveel te meer nog staat men bloot aan kwaadwilligheid en laster waar het on-dit's geldt, praatjes en klapzucht, verspreid uit boosaardigheid en jaloezie maar al te dikwijls. - En toch gaat het den meesten menschen als U, zij laten zich enkel leiden door wat anderen zeggen of schrijven over een derde, en onderzoeken niet zelf. - Doch neen, ik mag dat nu niet meer zeggen, want gij hebt immers anders gehandeld, en wèl zelf onderzocht. Ik dank U daarvoor, en ook niet minder voor Uw ruiterlijk en vriendelijk schrijven.

Nora. Hartelijk dank voor de kaart. - Ik waardeer ook ten zeerste uw instemming met mijn artikel: Verantwoordelijkheidsbesef (zie Lelie van 28 Juni 1911). - Waarom zou dit boek van U niet weer evenzeer goed worden als het vorige? - Twijfelmomenten heeft iedereen nu en dan... Hartelijk gegroet.

Robinette. - Hartelijk dank voor Uw lief en aardig schrijven, dat ik niets te lang vond; integendeel. Ik denk dat gij reeds zijt in Engeland als gij deze Lelie ontvangt, en, daar ik die plaats inderdaad ken, twijfel ik er niet aan of gij zult er recht veel genieten. -

Het deed mij bijzonder goed zoo eens te hooren uit Uw schrijven, van menschen die, evenmin als ik, voelen voor het achternageloop van alle mogelijke Koningsfeesten, etc., zooals dat gebruikelijk is ten onzent, en ook buitenslands. Die sympathie Uwer ouders daarmede deed mij dan ook aangenaam aan. Gij schrijft dat gij uit ‘nieuwsgierigheid’ wel eens wilt zien hoe zoo'n soort van bekend iemand er uitziet. Wel, die nieuwsgierigheid heb ik ook, en die vind ik heel natuurlijk. Men kijkt onwillekeurig naar elk bekend persoon, hoeveel te meer dus naar een mooie optocht van mooi opgetakelde dames en uniformen, maar dat heeft niets te maken met ‘Oranjeliefde’ en ‘vaderlandsche gevoelens’ en ‘verknochtheid aan het Vorstenhuis’, en zoo méér. Wat nu Fallierès betreft, neen ik kan in dien rijken vetten wijnbouwer, die in Frankrijk zelf

[p. 32]

zeer weinig populair is, volstrekt niets bijzonders zien. De man heeft, als alle hedendaagsche fransche politici, gedraaid en gekuipt met deze en met gene richting om er te komen. Dat is hem gelukt, en nu zit hij op zijn vet eerebaantje, en neemt dat overigens niet half zoo elegant en zoo gedistingueerd waar, als zijn voorganger Loubet. Overigens geloof ik niet dat er in zijn huiselijk leven kwaad van hem valt te zeggen. Dat heeft hij op de meeste vorsten vooruit.

- Gij informeert of onze honden niet heel jaloersch zullen zijn op den nieuweling? Ach ja, dat zullen zij zeker; maar in dat opzicht heb ik mijn plichtsgevoel, dat mij voorschrijft een verlaten hond niet aan zijn lot over te laten. Nooit zal ik Benjamin en Frits een gekochten of zelfs present-gekregen rashond opdringen. - er is mij eens een prachtig dier aangeboden, dat ik héél graag had genomen, maar juist om hunnentwille weigerde - maar, als het geldt een zwerveling te helpen, dan moeten zij zich leeren schikken. En ik heb gelukkig een goede belofte voor de toekomst in hetgeen indertijd is geschied, toen wij, voor eenige jaren, met Benjamin uit Frankrijk kwamen, nadat wij hem, zooals ik indertijd in de Lelie beschreef, uit medelijden hadden gekocht van een paar kwelduivels-straat-jongens. Wij zagen er namelijk zóó tegen op Frits, die altijd alleen met ons was geweest, - want Marie's tweetal is bij haar in de keuken, - dien nieuwen gast te brengen, dat wij zelfs aan Marie niet durfden schrijven wat wij hadden gedaan en Benjamin onverwachts meebrachten. Wel, Marie heeft hem dadelijk met liefde ontvangen, maar iets anders was het met Frits. Die deed heel voornaam en fier, en wilde niets van hem weten. Toen echter heeft Benjamin hem letterlijk door zijn liefde en toegevendheid gewonnen. Hij gaf Frits in alles toe, ging op zij als deze hem iets afnam, deed altijd even lief in één woord, likte hem droog als hij natregende, - en 't eind was, na enkele weken, dat Frits niet meer buiten hem kon, en dol op hem werd; - en nu zijn zij onafscheidelijk. Zoo hoop ik nu ook maar dat in een volgend geval alles zich zelf zal redden. Het gold hier een heel droevige omstandigheid; en, zou het dan niet wreed zijn geweest, waar mijn eigen Benjamin door ons is gered van de ellende, thans ons hart toe te sluiten voor de even groote ellende van een anderen hond, op onzen weg gelegd? Wij hebben trouwens reeds meermalen, voor korteren tijd, zwervelingen geherbergd, en altijd hebben Benjamin en Frits zich dáárin moeten schikken; wij vonden tot hiertoe steeds nog thuizen voor hen, maar bleven wij er mee zitten, dan zouden wij het als onzen plicht beschouwen zoo'n stumper aan te nemen. 't Was zulk een aardig verhaal van Uw eigen honden. Ik heb er mij mee geamuseerd. - Zeker moogt gij mij over Uw bezoek in Engeland schrijven. Heel gaarne verneem ik daarover van U. Nogmaals veel dank voor Uw gezelligen brief, en veel genoegen toegewenscht.

Riek. - Het versje is mij anonym toegezonden, door den uitgever. Indien deze echter Uw naam kent, wil ik het plaatsen, indien ik U daarmede genoegen doen kan? -

No. 10. - Hartelijk dank voor Uw lieve kaart. Een woord van instemming doet mij zeer zeker wel eens veel goed, maar ik begrijp best dat gij niet stééds lust of tijd vindt tot het schrijven van al dergelijke berichtjes, over wat gij vindt van een of ander artikel. Des te meer waarde heeft wat gij nu schrijft over verantwoordelijkheidsbesef (zie Lelie van 28 Juni 1911).

Wat Uw vriendelijken brief betreft, neen ik heb geenszins gedacht, dat gij mij eerder had moeten schrijven. Integendeel, ik had U wel gaarne iets geschreven bij de terugzending van die proeven, maar ik had het te volhandig bij mijn vertrek. Zij pasten mij niet goed, en ik durfde het niet wagen mij aan probeersels te onderwerpen juist nu ik op reis ging. En ach, lieve No. 10, gij kent de drukte van baddoktoren slecht, als gij denkt dat die zich één minuut voor wat ook maar anders tijd gunnen dan voor hunne speciale badkuur-praktijk! Zij zouden mij zien aankomen, als ik van hen vroeg zich voor een nieuwe uitvinding als deze te interesseeren. - Of gij in B.M. zult slagen betwijfel ik óók zeer. Ik geloof niet, dat zoo'n groote onderneming zich zal laten vinden tot de invoering van een nieuw artikel als dit, zonder tusschenkomst eerst van 'n vakmensch.

Ik hoop dat gij van Uw nieuw leven véél satisfactie zult hebben, want dat hebt gij wèl verdiend, vind ik.

Ik ben grootgebracht in de politiek, van jongs af. Daarom walg ik er zoo van, omdat ik achter de schermen kon zien. Bij de liberalen gaat het ten minste nog alleen maar onder de vaan: ‘'s lands belang’, maar bij de rechterzijde wordt ‘de Eere Gods’ erbij gesleept; en dat is zóó walgelijk dat het je maakt tot 'n eenling als je ten minste een eerlijk gemoed hebt. Op dat vertrouwelijke gedeelte van Uw brief mag ik niet antwoorden, maar ik mag U toch wèl zeggen, dat gij m.i. toch óók recht hebt aan Uw eigenik te denken. Als gij het toch óók noodig hebt. - - Een goed verstaander heeft een half woord noodig. - Ja, 't leven is wreed, maar gij zijt m.i. te goed somtijds door U-zelf met zooveel zorgen voor anderen te overladen, die toch vrijwillig door U op U worden genomen!

Het artikel wil ik gaarne plaatsen, als gij het zendt. Hartelijk gegroet. Ik hoop dat wij U in Augustus bij ons zullen zien.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Overgebleven corr:, die te laat is aangekomen voor dit nummer: - Maris Stella, Bureau Reform Simplex, X², Hollandicus, Molly, Moed, Loute.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.