De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betredende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus met verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Alle Brieven moeten, om in de d.a.v. week omgaand te kunnen worden beantwoord, uiterlijk Zaterdag-ochtend in mijn bezit zijn.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Gerda. - Gij geeft thans geen pseudoniem op, maar schrijft dat Uw vorig pseudoniem was Gerda, daarom dus kies ik dat opnieuw. Laat mij nu vóór alles U zeggen, dat ik, wel verre van Uw brief U kwalijk te nemen of niet aardig te vinden, het integendeel zéér op prijs stel dat gij mij eerlijk Uw meening zegt. Het is toch immers voor mij veel prettiger dat mijn correspondenten zeggen wat ze meenen en denken, dan dat zij zwijgen, en, gij weet wel uit de Lelie: mij naar den mond praten als men het niet eerlijk meent, dat vind ik eenvoudig-weg afschuwelijk. Dus, Uw brief deed mij heel veel genoegen, dat zeg ik om te beginnen.

Maar nu geloof ik wèl, dat gij mijn stukje over ‘das Gefährliche Alter’ eenigzins verkeerd hebt begrepen. (Zie Lelie van 17 Mei.) Want ik ook ben het met U eens, dat het misschien beter is zulke dingen in 't geheel niet te schrijven. Ik heb immers ook zelve gezegd dat ik 't heele boekje van Karin Michaëlis hoofdzakelijk beschouw als reclame voor haar beurs. Maar ik heb erbij gevoegd dat zij - nu zij eenmaal zoo'n boek de wereld instuurde - het mooier en vollediger zou hebben gemaakt indien zij de waarheid had gezegd over het leven van de normale ongehuwde vrouw, inplaats van zich te bepalen tot de geslachts-afwijkingen van enkele uitzonderingen. Gij hebt misschien gelijk dat het voor sommigen niet goed is aldus zichzelf ontsluierd te zien, maar toch geloof ik zeer zeker, dat het voor verreweg de meerderheid juist der verzuurde en zichzelf niet kennende oude vrijsters veel beter zou zijn, indien het haar ronduit en eerlijk werd duidelijk gemaakt waarin eigenlijk hare ontevredenheid en verbittering schuilt. Nu gaan zij zoo dikwijls door het leven zich zelven blinddoekend, en niet willende toegeven dat zij eigenlijk jaloersch zijn op getrouwde vrouwen, vriendinnen, zusters, enz.; daardoor worden zij eensdeels achter haar rug om uitgelachen, en anderdeels voelen zij zich veel ongelukkiger dóór haar zich zelven wat willen wijs maken, dan wanneer zij eenvoudig de waarheid onder de oogen zagen, namelijk dat trouwen en vruchtdragen nu eenmaal is de bestemming van de vrouw, zoodat elke vrouw, die, - al is het ook geheel vrijwillig, - niet voldoet aan die bestemming, daardoor hare hoogste roeping mist. Nog onlangs was ik bij een getrouwde kennis - met wie ik niet eens heel intiem ben - en die ditzelfde onderwerp heel open met mij besprak. Welnu, gelooft gij niet met mij, dat zij, indien ik niet ware die ik nu eenmaal ben, natuurlijk angstvallig het onderwerp kinderen krijgen, en daarin het vrouwengeluk bezitten, zou hebben verzwegen?! En is zulk een openhartigheid nu niet van beide zijden veel waardiger en aangenamer?

Ik ben het heelemaal ééns met U dat ook vele gehuwde vrouwen evengoed verzuurd en jaloersch zijn als ongehuwde. Natuurlijk. Want heel velen harer zijn niet-gelukkig geworden

[p. 800]

in haar huwelijk. En nog onlangs heb ik zulk een voorbeeld voor mijn oogen gezien, van een gehuwde vrouw die letterlijk woest-verbitterd was over het geluk dat mijn vriendin en ik bezitten in elkander. Voor ons was dat het beste bewijs dat zij niet gelukkig was met haar man.

Ik dank U zeer voor uw sympathie met mijn protesteeren tegen zoovele misstanden. Gij hebt volkomen gelijk dat burgers evengoed misbruik maken van hun macht en rijkdom als adel. Het zit 'm niet in den stand maar in den rijkdom heden ten dage. Uw brief kon ik heel goed lezen, maar gij zult mij bijzonder veel genoegen doen indien gij mij eens wilt antwoorden, of gij mij nu beter hebt begrepen. Want het was allerminst mijn bedoeling ‘steenen te werpen op den moeilijken weg van ongehuwd-gebleven vrouwen.’ Integendeel. Ik vind dat die over het algemeen zoo diep te beklagen zijn, juist omdat de wereld niets weet, noch begrijpt van haar leed, en zij doen moeten alsof zij nooit iemand lief hadden. Dus, antwoordt mij nog eens.

Moed. - Het gedichtje vind ik heel mooi en neem ik dus gaarne aan. - Ja, het is ontmoedigend als de menschen van die typisch-onredelijke eischen stellen. Om uw beschrijving daarvan moest ik echter toch lachen, al is het voor U niet plezierig, want het is zoo'n ècht hollandsche stijfheid blijkbaar welke die menschen heeft bezield. En gij beschrijft het zoo amusant. - Overigens, het verwondert mij niet dat het slagen U niet gemakkelijk valt. Ik krijg zooveel onder de oogen van dien aard, dat meêr dan treurig is. En dat doet mij dan ook altijd zeggen: een dienstmeid heden ten dage, een meisje of weduwe uit den gewonen stand, die heeft het gemakkelijk, want, als die wil, kan zij aan elken vinger een dienst krijgen en vooruit komen dus, maar juist de vrouw uit de beschaafde klasse, voor háár is de strijd om het bestaan zoo moeielijk; voor haar is bijna nergens plaats, ook al hebben zij actes en diploma's bij de vleet!

Gij vraagt hoe het mij gaat.? Op dit oogenblik niet schitterend. Op bevel van den dokter heb ik het baden moeten onderbreken, en ben tot eenige dagen stil liggen veroordeeld. Hij zegt dat de kuur mij zéér aangrijpt en dat ik vermoedelijk in de eerste dagen te véél déed. Het is een groote tegenvaller. Ik antwoordde U reeds, dat ik die vertaalde schetsen gaarne aanneem als artikels voor de Lelie. Ja, copieeren is óók voor mij een gruwel. Gewoonlijk is mijn vriendin zoo vriendelijk zich met die taak te belasten als dat noodig is voor 't een of ander. - Wat vind ik dat gezegde van uw kinderen lief-gevoeld, en hoezéér kan ik hen navoelen. Ik-ook vind het voor hen veel gelukkiger als het niet noodig is iemand bij U te nemen. Het is toch in elk geval een groote zegen dat gij dien schat van kinderen bezit. Hartelijk gegroet.

Esperanza. - Nogmaals hartelijk dank voor de aardige kaart. Ik kende dat genre van costumes op kaarten nog niet. Ook voor den inhoud veel dank. Dank voor de waardeering van de Varia. Ik voor mij vind dat een christelijke regeering, die een oorlog goedkeurt, per se huichelt. Een liberaal kabinet staat in dat opzicht geheel anders en volkomen vrij tegenover eigen beginsel. - 't Deed mij genoegen dat U het honorarium zoo beviel. Inderdaad, de Lelie betaalt goed, dat durf ik gerust zeggen. Het gedicht van Bilderdijk hebt gij vergeten in te sluiten. Het was er niet bij. Over liefde en vriendschap voelen wij dus gelijk, zooals in veel dingen, geloof ik. Hartelijke groeten. (Misschien maak ik van mijn gedwongen liggen wel gebruik, om U eindelijk den beloofden brief te schrijven.)

Nora. - Hartelijk dank voor al uw mooie kaarten, en niet minder voor den inhoud van die eene. Van hier zal ik U nu ook eens eenige zenden uit dankbaarheid. Dank ook voor de instemming met de parade-gedachten.

A.K. Nijmegen. - Ik vermoed dat gij geen abonné noch lezer zijt, daar ik alle ingezonden bijdragen heb beantwoord. Gij vermeldt niet den naam van den Uwen, zoodat ik mij niet kan herinneren wat gij bedoelt. Wees zoo goed dat alsnog te doen. In elk geval is er geen enkele niet-beantwoorde bijdrage of brief onder mijn berusting.

Marienbad. - Ik hoop dat gij U in dit pseudoniem zult herkennen.? Dank hartelijk voor de briefkaart. Ja, heel alleen op zoo'n badplaats is niet prettig.! Ik was jaren geleden ook eens geheel alleen hier, maar ik vond toen voortdurend goede kennissen (eigenlijk geloof ik intusschen dat ik veel te veel met hen uitging, en daardoor mij toen, daar ik jong en onervaren was, meer schaadde dan goed-deed). Nu heb ik een trouwe zorg aan mijn lieve vriendin. En dan ook is onze Marie hier, met de twee hondenjongens, die zich voorbeeldig gedragen. Ik mocht haar niet uit Frankfort afhalen, zooals ik had gehoopt. De dokter verbood dat, maar toen heeft de bezitter van villa Esperanza het voor ons gedaan. Thans hadden wij ook allerliefste kennissen, maar die reisden juist van daag af. Het weer is hier prachtig maar, - gelijk ik hierboven schrijf aan een anderen correspondent, - ik moet de kuur onderbreken, daar de dokter niet tevreden is over mijn toestand, en liggen voor het oogenblik noodig acht. Wij hopen nu maar op spoedige beterschap. Ik vind Uw idee van dien reisbrief uitstekend. Als gij hem spoedig zendt kan een ander misschien nog wat profiteeren ervan. (Zie mijn eigen Varia). Ik zal U ook eens een kaart van hier zenden. Veel liefs.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.