De Hollandsche Lelie. Jaargang 24

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-angelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus met verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Freddy G. te B. - Het spijt mij zeer, dat ik Uw brief niet eerder heb kunnen beantwoorden. De zaak waarop gij reflecteerdet was reeds in orde gekomen; die dame heeft mij thans geschreven dienaangaande; bovendien zult gij wel begrijpen, dat ik iemand, die ik niet ken, toch nooit openlijk zou willen aanbevelen voor 't een of ander, want daarmede zoude ik een verantwoording op mij nemen, waartoe ik geen recht heb. Indien gij dus zelve een ingezonden stukje in de Lelie wilt zetten, waarin gij U aanbiedt tot het door U beoogde doel, dan kan dat kosteloos geschieden, natuurlijk slechts éénmaal. Indien de door U genoemde familie U daarin zou willen recommandeeren vooronderstel ik dat U dit een aanbeveling zal zijn; ook dunkt mij, in de kringen van zijn richting, de dáár zoo algemeen bekende naam van Uw schoonvader. Echter veroorloof ik mij, nu gij mijn raad vraagt, U te doen opmerken dat de plaats uwer inwoning allicht een bezwaar zal zijn tegen het verkrijgen van een pensionaire als gij bedoelt, daar voor dit genre uitteraard grootere plaatsen, met velerlei soort inrichtingen en scholen, wordt verlangd. Mij kwam, Uw brief lezend, een Engelsche dames-bijverdienste in den zin, die misschien in uw geval in aanmerking komt, daar ik uit uw brief begrijp, dat Uw echtgenoot over dag zijn werk heeft, en bovendien Uw moeder ook nog thuis is voor huiselijke bezigheden. Gij zoudt U namelijk in de plaats uwer inwoning kunnen beschikbaar stellen voor het tijdelijk passen op de kinderen, van moeders, die b.v. 's middags uit willen gaan, visites-maken, of iets dergelijks. Ik bedoel niet een geregelde verbintenis, maar een aanbod uwerzijds om, indien zij U b.v., des ochtends laten weten of gij dan en dan ten hunnent kunt zijn, voor zoo of zoovele uren, U daarvoor beschikbaar te stellen. Den prijs zoudt gij moeten vaststellen per middag, of per uur, al naar gelang dat het meest in den smaak valt. Vindt gij een moeder, die U b.v. geregeld haar kind toevertrouwt, voor wandelen of voor toezicht, om welke reden dan ook, dan zou dat natuurlijk des te voordeeliger zijn, en ik zou zeggen: door het eerste komt zoo licht het tweede. Ik weet dat in Engeland beschaafde dames aldus dikwijls worden gebruikt, omdat menige moeder niet altijd gelegenheid heeft bij haar kinderen te zijn, en ze toch niet gaarne overlaat aan de meid-alleen of aan een kindermeisje. Ook in seizoen-plaatsen in het buitenland verdienen vele beschaafde Engelsche vrouwen op die wijze er iets bij. Indien gij zulk een goede en bekwame huisvrouw zijt, zoudt gij misschien ook wel iets er kunnen bijverdienen, door het op U nemen van de leverantie van smakelijk thee-gebak, sandwhiches, etc., bij afternoon-teas, en door het arrangement daarvan. Zulke tea's zijn ook ten onzent meer en meer een mode-iets, en, indien gij smaak hebt zooiets aardig te arrangeeren, zou men U misschien óók op die wijze wel willen employeeren. Ook dit is een zeer bekende Engelsche bijverdienste, maar ik weet niet of men in de plaats Uwer inwoning misschien reeds een goeden confiseur heeft, en of de dames bij U véél voelen voor iets anders en nieuwers dan de gewone ‘gebakjes’. Bij ons gaat alles zoo met den slakkengang. Daar gij in Transvaal waart, zult gij, vermoed ik, de Engelsche lekkernijen en gewoonten op dit punt waarschijnlijk wel kennen. Indien ik U ware, zou ik adverteeren in de plaats-zelve, voor wat u hiervan geschikt toeschijnt, zonder valsche schaamte, of, zoo gij er kennissen hebt rijker dan gij, U bij haar gaan aanbieden. Valsche schaamte zit er op zulke punten nog zoo ontzettend in bij hollanders. Ik bedoel niet, bij u-zelve, want ik ken U niet, maar allicht zullen er onder Uw familie-leden of kennissen zijn, die, indien gij iets nieuws probeert, U ‘gek’ en ‘niet-van-Uw-stand’

[p. 303]

zullen vinden, of zoo iets. Een pension houden, een kind, of een betalende logée, in huis nemen, dat mag tegenwoordig; maar, o wee, indien men afwijkt van het gebaande spoor, en iets nieuws probeert. Dat is zelfs hier in den Haag, - waar men nog het meest vrijgevig denkt van alle plaatsen in ons land, - ook nog zoo. - Ik las onlangs in een Engelsch tijdschrift van een jong-meisje, die, op een dorp wonend, zich bij hare kennissen had aangemeld tot het verstellen hunner handschoenen, het garneeren hunner hoeden, het aanzetten van lintjes en knoopen, etc. Zij vertelde dat zij, na eerst weinig verdiend te hebben, nu méér te doen had dan zij-zelve afkon, zoodat zij en hare zuster ruimschoots hun eigen kleedgeld verdienden thans. Een andere dame beschreef, in een ander blad, hoe zij en hare vriendin een afternoon-tea hadden gearrangeerd, waarop zij hare eigene handwerken, kussens, tea-cosy's, réticules, etc., hadden tentoongesteld. De tea was ten huize van een harer, en de kennissen waren uitdrukkelijk gewaarschuwd, dat zij niets behoefden te koopen; echter was alles geprijst. Inderdaad werd er dien dag zelf ook niet veel noemenswaardigs verkocht, maar de kennissen hadden gezien wat de twee vriendinnen vermochten te maken, en welken prijs zij er voor vroegen. Weldra bestelde de eene een soortgelijk kussen, de andere een dito cosy, als zij op de tea gezien hadden; en ook deze twee dames hadden na een paar jaar meer bestellingen dan zij konden afleveren, met geringe onkosten slechts. Tot dit laatste behoort echter zonder twijfel artistieken aanleg, veel smaak, veel handigheid; ik vertel u het geval dan ook meer als een bewijs, dat het verzinnen van iets nieuws dikwijls met succes wordt bekroond, indien men den moed heeft de afkeurende, of het ‘mal’ vindende blikken van kennissen en familieleden kalm te doorstaan, een moed, die, geloof ik, vooral in Holland, dikwijls in hóóge mate vereischt wordt in dengene die het waagt van het geijkte spoor van: wat men niet kan doen en wat wel, op het punt stand en fatsoen, al is het ook op nog zoo onschuldige wijze, een haarbreed af te wijken. B. v., ik weet dat er ten onzent in de volksklasse mannen zijn, die een aardig stuivertje verdienen, door dagelijks te gaan wandelen met de honden van menschen, die zelf daartoe geen gelegenheid of geen lust hebben, en, ofschoon ik overtuigd ben dat vele mijner kennissen zulk een baantje afschuwlijk ‘vernederend’ vinden zouden, geef ik U de verzekering hoe ik mijnerzijds óók zoo iets met alle genoegen zou op mij nemen, indien, ik in nood kwam; om de zeer eenvoudige reden dat ik geen enkele wijze van geldverdienen vernederend acht, die geschiedt op loyale en eerlijke wijze.

Ik hoop nog wel eens van U te hooren wat gij ten slotte hebt besloten, en of gij zijt geslaagd met het een of het ander.

Anna te Hilversum bedankte ik reeds voor de uit B. indertijd ontvangen briefkaart. Aan het verzoek is reeds voldaan; er volgt meer.

S.D. te A. - Gij deedt beter U tot den heer van Holk-zelf te richten dan tot mij, daar ik in elke Lelie den nadruk er op leg, hoe ik gedachtenwisselingen en ingez: stukken opneem, zonder dat mijn eigen persoonlijke meening er iets aan-af- of toe-doet. Ik ben dus niet verantwoordelijk voor hetgeen U in het bedoelde schrijven van H. van Holk niet bevalt. Overigens zult gij in de volgende nommers wel gezien hebben, dat het bedoelde stukje meer dan één antwoord, en ook een weder-antwoord, uitlokte. - Het spijt mij dat gij de Lelie zoo laat in handen krijgt als 't uit uw schrijven blijkt, want nu zult gij dit antwoord van mij ook zeer lang na datum van Uw brief lezen. - Wat gij bedoelt met uw uitdrukking ‘de wereld vooruit willen helpen’ is mij niet recht duidelijk; aan zulke phrases doe ik niet. Maar ik wil U wel gaarne de verzekering geven, dat naar mijne meening de wereld allerminst ‘vooruit’ wordt geholpen door ‘feestvreugde’ in het genre als die welke plaats vindt bij Oranje- en Juliana-betoogingen, etc. De wijze waarop het plebs zich dan aanstelt vind ik voor mij allesbehalve een bewijs van ‘vooruitgang der wereld’, want ik vind de massa dan steeds ergerlijk dom, bedronken, en zich ‘vermakend’ op een idiote wijze, waarbij het doel, dat het geldt, geheel vergeten wordt; het kan hun, het ‘feestvierende’ volk even weinig schelen of Juliana is geboren dan of ze wordt begraven; als ze maar vrijaf hebben, en zich kunnen te goed doen aan jenever, en kunnen schreeuwen, en in mallemolens zitten, etc., etc.

Lumaij. - Natuurlijk waardeer ik een brief als de Uwe ten hoogste, en heb met groote belangstelling gelezen, dat gij mij reeds zoovele jaren trouw hebt gevolgd. - Wat Uw aanhef en Uw onderteekening aangaat, beste Lumaij, dat laat ik aan iederen correspondent van ganscher harte vrij, hoe hij of zij mij betitelt of aanspreekt, en, is in zijn of haar hart een geméénde vriendschap voor me, des te beter. Om nu maar het zakelijke dadelijk af te doen, zonder U te verraden, ik zou zeggen dat Uw medewerking over die opvoedkundige questies, aangaande het land van Uw inwoning, heel interessant kan zijn, indien gij daaromtrent nuttige en boeiende details geeft. Een actueele tooneel-critiek, waar het iets heel bijzonders geldt, kan ik soms wel plaatsen, maar niet, dunkt mij, die welke gij opnoemt over die vroegere uitvoeringen daar te lande; dat is hier reeds te veel oudbakken lectuur. Zendt mij een proef van zulk een opvoedkundig opstel, ik zal U dan het honorarium particulier opgeven; zeker ontvangt gij dat, als ik Uw werk aanneem, maar ik moet er eerst over kunnen oordeelen, nietwaar, hoe het is. Herhaal dan s.v.p meteen Uw adres, voor het particulier antwoord. Ook uit Uw tijdelijke woonplaats valt misschien wel eens een actueel nieuwtje, dat zich tot een ‘brief’ laat verwerken, te melden. -

Uw beschrijving van Uw eigen leven en Uw zelf-gekozen omgeving interesseerde mij te meer, omdat gij, de Lelies gevolgd hebbend, wel zult weten hoezeer ook-ik medevoel voor menschen, die wat voor een ander over hebben, en zich zonder berekening, uit warm gevoel, aan elkander geven. Mij dunkt, gij moet thans wèl gelukkig U voelen. - Voor Uw belangstelling in mijn gezondheid dank ik U hartelijk, en speciaal voor Uw goede wenschen omtrent het voor mij lang behou-

[p. 304]

den moge blijven van mijne vriendin, onze Marie, en de hondenjongens, welke laatsten inderdaad de zonnestralen van ons huisje zijn, en, o zoo warme; onlangs waren we een paar dagen uit de stad, en gij hadt hun verwelkoming aan het station moeten zien, toen Marie met hen ons afhaalde; dan schreeuwt onze Benjamin het perron bij elkaar van vreugde, en springt van haar schouder op den mijnen, om mij hartstochtelijk te zoenen, en Fritsje weet haast niet hoe hij er óók bij zal komen, daar hij de kleinste is. Voor niets ter wereld zouden wij beiden die trouwe hondenjongens willen missen, en Marie denkt er net zoo over; zij is de eenige aan wie wij hen gerust durven overlaten, anders gingen wij niet zonder hen van huis, en zouden, of niet gaan, of mèt hen.

Ik vergat nog U te beantwoorden, dat Uw papier, wat brieven betreft, volstrekt niet aan één kant behoeft te worden beschreven; wel moet dit geschieden wat stukken voor de Lelie aangaat. Hartelijk dank voor Uw warm schrijven. Gij ziet dat ik U bijna omgaand beantwoordde, om U mijn goeden wil te bewijzen.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Nagekomen Correspondentie.

M.V. - Ik neem U Uw vraag niets kwalijk, en zal trachten, zoo eenigzins mogelijk, aan Uw wensch te voldoen.

D. te A. - Niet-wetend of het Uw bedoeling is dat ik Uw brief openbaar maak, zal ik hem veiligheidshalve dus niet publiceeren. Gij schrijft van een ‘ignobelen’ aanval van het Handelsblad op mij, die U van verontwaardiging dien brief in de pen gaf. Mijn waarde heer, ik heb dien aanval niet gelezen, maar, ware dit wel het geval geweest, het zou er weinig of niets aan af of toedoen, daar 't Handelsblad waarlijk niet het eenige pers-orgaan is geweest, dat zich ergerde aan een eerlijke en onafhankelijke meening, als die welke ik uitsprak naar aanleiding van het in Portugal met de priesters en nonnen voorgevallene, en van de alles-behalve onpartijdige houding aangenomen toen door de Nieuwe-Courant en anderen. Aangezien ik wel vooruit begréép dat ik zulke ‘ignobele’ aanvallen daarmede zou uitlokken, trek ik ze mij achterna dus ook niet aan. - Gij voegt bij Uw brief twee Handelsblad-uitknipseltjes, waaruit blijkt hoezeer het aantal moorden en misdaden in Berlijn toeneemt, ondanks de hooggeroemde liberale denkbeelden. Dat ben ik geheel met U eens. Nog veel afdoender voorbeeld biedt U Frankrijk, waar godsdienstloosheid en onzedelijkheid en moord hand in hand gaan, en men, na het willekeurig en onrechtvaardig verdrijven der klooster-orden, zóóveel zedelijk verval onder alle volksklassen constateert, dat het Briand-ministerie-zelf dientengevolge met de handen in het haar zit, en ondanks zijn radicale richting, niet weet wáár de uitkomst is te vinden.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Spoed-Correspondentie.

Stephan W. te A. - Iemand, die trouwt om zich door een huwelijk te laten onderhouden, en van zijn vrouw het genadebrood moet aannemen, is geen vrij man meer.

Redactrice.