De Hollandsche Lelie. Jaargang 23

Voor altijd.
Vrij naar ‘Pour toujours’ van Hélène Vacaresco.

Uw handen hebben vast mijn venster

Zacht aangeraakt,

En sedert zie ik lichtgeflonker,

Zacht-rose straalt het, zelfs in donker, -

Gij hebt mijn venster licht gemaakt.

Uw paard heeft uit de bron gedronken

Vlak bij mijn huis;

En sedert is het, dat ik luister

Steeds naar uw paard in schemer-duister

En naar het murm'lend brongeruisch.

En van het zwaard, dat aan uw zijde

Zoo scherp kon zijn,

Moet ik de scherpte steeds gevoelen,

Ik weet niet, wat het mag bedoelen,

Maar 't doet zoo'n pijn, zoo'n felle pijn.

J. VAN REES-VAN NAUTA LEMKE.