De Hollandsche Lelie. Jaargang 23

Gedachtenwisselingen.

I.

Beste Freule.

De vraag, of de man of de vrouw den zwaarsten strijd heeft (zie blz. 832), is m.i. niet met ja en neen uit te maken. Eerst moeten de omstandigheden gelijk gemaakt worden. Nu ontmoet de man geen weerstand. Hij weet hoe vader vroeger geleefd heeft, ook al heeft deze zich na zijn huwelijk in ernst of schijnbaar gebeterd. Zijn kameraden gaan hem voor, helpen en onderwijzen hem. Er is voor hem geen gevaar bij, dat hij zich blameeren zal. Andere gevaren worden zooveel mogelijk vermeden. (Ik ken groote jongens die blijkbaar volleerd zijn, en die zich zelfs in gezelschap van jonge meisjes (jonge dames) nauwelijks in hun woorden beperken.) Waarvoor zou de jonge man zich onthouden? Wie zich onttrekt en onthoudt mag blij zijn als hij slechts bespot wordt. In den regel zal hij een huichelaar worden genoemd, een, die de kat in 't donker knijpt enz. De haat die zich tegen hem openbaart, is misschien nog een bewijs, dat er in 't hart der anderen nog iets is overgebleven van het besef, dat hun gedrag niet deugt.

Van het begin af wordt den jongen man geleerd, zich niet te onthouden. Onthouding is iets zots, iets vreemds. ‘Wie doet dat nou!’ Het andere is iets vanzelfsprekends. Het is geen strijd, hier kan geen gedachte zelfs aan strijd opkomen. En wat onbewust en bewust wapenen kan geven tot den strijd: - opvoeding en godsdienst, - ontbreekt!

Natuurlijk bedoel ik dit in 't algemeen. Er zijn genoeg kringen, en gezinnen, waar eenvoudig voor den man en de vrouw dezelfde eischen gelden en worden nageleefd.

Bij de vrouw staat de zaak, over 't algemeen, anders. Zij schaadt zich, en brengt zich in allerlei gevaar. Ik behoef dit niet uitvoeriger te beschrijven. En de vrouw is gewapend, zoo niet mede door den godsdienst, dan wel door de opvoeding.

Bij de beantwoording der bewuste vraag moet dit verschil in 't oog gehouden worden. En de lange duur van den tijd waarin een en ander heeft gewerkt en nagewerkt.

De vrouw kenmerkt zich door een zekere overgave, een wensch tot overgave. Neem aan, dat de begeerte bij den man sterker is, dit wordt m.i. vereffend door zijn mannelijke kracht tot zelfbeheersching. (Natuurlijk denk ik hier niet aan zijn caricatuur).

Eerst dus omstandigheden en verhoudingen gelijk. Daarna kan men vergelijken. Wij kunnen niet oordeelen naar wat wij nu - in 't algemeen - zien.

[p. 152]

Ik weet hoe vele vrouwen leven, zelfs in de bestaande omstandigheden, U weet het zeker ook wel, zoodat ik er niets meer van behoef te zeggen. Ik weet ook gevallen, waar de wijsheid en de kracht van den man de groote overgave van de vrouw onschadelijk maakten.

Mij dunkt dat het, op zijn zachtst uitgedrukt, niet uitgemaakt is, of de strijd voor den man zwaarder is dan voor de vrouw.

Kan U het echter niet eens zijn met mij, ik laat U dit recht gaarne. Ik ben het vaak genoeg niet eens met U!

Rt.

II. Volksdag in den dierentuin.

- 10 cent entrée. -

Onlangs, in een vergadering van autoriteiten, waar een redevoering werd gehouden over de grootheid en almacht van den mensch, ontboezemde de Voorzitter tegen mij, dat ik een merkwaardige uitzondering was; omdat ik bij rondvraag over die voordracht beweerde, dat ik een damhert en een lama, mooier van uiterlijk en schranderder vond, dan over 't algemeen de mensch! Over smaak valt niet te twisten. Daar kan ik nu niets aan doen. Ik vind een lama een superieur beest; veel superieurder dan vele mensch-exemplaren uit 's Werelds diergaarde. Leuke dieren die lama's. Onlangs, in den dierentuin te Amsterdam, kwebbelden twee oude dames voor het lama-hok: ‘Wat een gek beest, wat staat ie te kouwen.’ ‘Zeker Séquah!’ - Pats! Daar spuwde de kwebbelaar een spuug nat gras precies in een van de mantelzakken der dames die hem bespotten.

Is dat geen flink dier? Bespot een mensch, hij loopt gewoonlijk hard weg, bespot een lama, hij troeft je die aardigheid dadelijk af! Duidelijk was het in zijn spuug-blik te lezen: ‘Wat een paar ouwe teemtutten zijn dat’. Pats, een spuug! Groote ontsteltenis onder de dames. Bijna een flauwte. Dikwijls vergist homo zich in het dier. Zooals een mensch zich méér vergist. - Tijden geleden was ik óók eens met gezelschap in ‘Artis.’ Voor ons uit liep een boerenzoon ‘met zijn meisie’. Genaderd tot den struisvogel, zegt ze tegen haar pruimende-homo, ‘wat is dàt voor groot beest?’ ‘E's kijken in de Kàtten-loges’ zei d'y. ‘No...,’ ‘O’ zegt hij, (hij had een verkeerde afdeeling) ‘dat is de buffel’.

‘Wat,’ zegt zij, ‘die groote vogel, is dàt nu de buffel? Wat heeft zoo'n buffel twee hooge, dikke pooten! Het lijkt precies je vader’. Leuk ouder die (dommere?) menschen te verkeeren.

Zondag 8 Aug. in den dierentuin te s' Gravenhage; geopend voor 10 cent entrée. Meest vrouwen met kinderen; geëscorteerd door homus-excellento. Een wit vest aan, een lange zwarte jas er over uitgespreid, een knalpot op den kop. Een mandje met saucemangels in de hand voor zijn confraters, de apen.

Stikwarm; mudvol. Op de ronde bank onder de olm, tegenover 't Aquarium plaats voor 12 menschen. 20 er op. 10 zitten te slapen in 't zonnetje. Ik loop te dwalen. Komt een wedu' op af! Geen dominicaner of Paradijs weduwe, maar een gewone Haagsche; groot dik, met vette armen onder een opengegaasde blouse en ‘zwei dúnkle Augen’. ‘Weet U ook waar 't doolhof is’, vraagt ze mij zoet. ‘Welzeker mevrouw, daar voor U is het. Let op het opschrift:

‘Is dwaelen meest
Een quade zaak,
't Geeft hier geen schae
Doch zoet vermaek.’

‘Wat is dat, daar?’ ‘Zoet vermaek, wat is dat’, zeg ik tegen een voorbijloopenden oppasser. Zeker geen Hollander, hij schijnt me niet te verstaan, geeft geen antwoord, loopt lachende verder.

H. VAN HOLK.

III. Duitsche Greet.

Veel hebben de dames van de Zedelijkheidsbond er toe bijgedragen om de zoogenaamde Duitsche Greet te ontmaskeren, dit heeft men in de dagbladen kunnen lezen, maar wat men ook heeft kunnen lezen, dat bij Duitsche Greet, al is het van slechts korte duur, een politiepost voor haar deur heeft gestaan, dus wel een bewijs dat het in het huis van Duitsche Greet niet pluis was. - Waarom niet onverwachts een flinke inval in het huis door de politie gedaan, natuurlijk 's avonds laat of des nachts, dat had effect gemaakt n.l. als die inval zoo flink georganiseerd was als de inval in de speelclubs te Amsterdam is geschied en van alles wat tegenstrijdig bevonden werd procesverbaal opgemaakt was. - Was dit geschied de zaak van Greet had zoo een omvang niet genomen.

Daarbij heeft de politie ten allen tijde het recht om in huizen als van Duitsche Greet invallen te doen. Men denke hier bij een volgende gelegenheid aan. Dankend voor de opname.

Hoogachtend

Uw E. Dr.

K. SCHRAVER.

(Gep. Lt. pl. adj.)