De Hollandsche Lelie. Jaargang 22

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Eucalyptus. - Ik ben blij met Uw oordeel over mijn lievelingsplekje; menschen, die er voor 't eerst komen, vatten er intusschen dikwijls koude, omdat zij niet genoeg denken aan de sterke afkoeling na zonsondergang. Uw ondervinding verwondert mij dus niet.

Ja, dat zal wel zoo zijn, dat gij met die zindelijkheids-questie het anders hebt bedoeld dan ik U las. Uw uiteenzetting nu bevredigde mij geheel. Gij zijt dan wèl een dubbele uitzondering op onzen landaard, (ik bedoel Uw reis-ondervinding). want het Noorden van ons land kenmerkt zich nog in dubbele mate door de Nederlandsche eigenschap van geslotenheid en stijfheid. - Zou dat heusch op den duur veranderen? Mij dunkt, ras-eigenschappen blijven gewoonlijk erin. De Schotten b.v. reizen véél en blijven toch óók stijf. - Nietwaar, visites-maken is onbevredigend, omdat je nooit je zelf kunt zijn. En ik denk dikwijls bij zulke oppervlakkige gesprekken, hoe jammer het is toch, dat men zich over en weer tot die oppervlakte bepaalt, omdat er misschien van beide zijden veel meer zit in de personen in questie, dan er bij zulk visite- en diner-gelegenheden uit komt! - Inderdaad, zoo als gij uit het slot van mijn dagboekbladen in dit nommer kunt zien, zou ik mijn ondervinding niet graag missen, als is zij gekocht door veel levensleed soms, en niet willen ruilen voor 't bestaan van zoovele mijner tijdgenooten hier in den Haag, die nu nog maar steeds spelen: het uitgaande wereld-meisje, met aldoor jongere geslachten natuurlijk; en van den ernst en het leven in ruimen zin, in anderen dan Haagsch high-life-bestaan, niets begrijpen. Ik ben natuurlijk recht blij dat mijn werk in de Lelie U lief is, in den volgenden jaargang hoop ik met die opinie van U en van vele lezers nog meer rekening te houden.

De door U bedoelde nieuwerwetsche-stijl, van die stukken in questie, is mijn smaak óók niet; ik nam ze meer op om den inhoud als zoodanig. Hartelijk gegroet.

Tante Olala - Veel dank voor Uw briefje van 24 Mei. - Ik vind het aardig dat die opinie van dien ‘dichter’ zoo met de mijne overeenstemde. - Dat gij in die andere questie het honorarium niet dadelijk op den voorgrond hebt geplaatst vind ik verstandig. - Ik denk dat het veiliger is op dat zakelijke gedeelte in Uw brief niet terug te komen, om U niet te verraden. - Gij zijt dus wat Uw toekomst aangaat eigenlijk een fataliste. Maar die werkkring dien gij mij beschrijft is immers maar bijzaak, nietwaar. Gij behoeft dat toch niet te doen; ik meende dat bij U van voor Uw brood werken-moeten geen questie was. En dan, hoe kent gij in eens zoo iets? -

Jeane. - Als ik U nu goed begrijp, dan wenscht gij dezen brief niet beantwoord om het intieme erin. Alleen maar omgaand bericht van ontvangst in dit nommer. Is dit goed-gelezen? Hartelijk dank voor Uw vertrouwen in

[p. 832]

mij van mij alles te kunnen zeggen! En, gelijk gij ziet, voldeed ik aan Uw wensch!

Ada. - Ik heb de gedachtenwisseling opgenomen onder Uw pseudoniem. Uw stukje lezende dacht ik aan een jong-getrouwd-vrouwtje, waar ik logeerde toen zij haar eerste dienstbode had; zij wist niets af van huishouden-doen, een echt modern-grootgebracht, uiterst wuft en onbeduidend wezentje. Zij kreeg, zooals het bij pas-gehuwden gaat, veel cadeaux van lekkere eetwaren nu en dan, en liet dan al die trommels en blikken staan in open kasten. Ik vond dit, het verarmde en aan niets-gewoon-geweest-zijnde gestichtsmeisje eenvoudig in verzoeking brengen. En inderdaad stal zij ook weldra chocolade en koekjes naar hartelust, hetgeen uitkwam toen zij het eindelijk zoo bont maakte, dat zij den heelen dag haar vrijer in huis haalde, terwijl meneer en mevrouw uit waren. Maar aan wie de éérste schuld? -

Van het alles bespreken in tegenwoordigheid der dienstboden hoorde ik eens een fraai gevolg in mijn familie. De vrouw des huizes behandelde namelijk hare onderwerpen in het fransch terwijl de knecht aan tafel bediende. Op zekeren dag kwam hij haar den dienst opzeggen, en, toen zij de reden vroeg, zei hij, dat mevrouw hem en de meiden ‘verachtte,’ want dat zij steeds sprak van die ‘domme streken’ (les domestiques). - Ik was niet alles met U eens, maar wel véél in uw stukje; van de opvatting van den heer van de K. dat men het moet zoeken in hooge loonen en de dames-meiden nog meer ontzien enz., kan ik ook niet voelen.

R.T. - Ik ben het in alles met U eens, behalve met de gelijkheid tusschen man en vrouw in zake die bepaalde verzoekingen op zedelijkheidsgebied. Ik geloof dat de man hier een veel zwaarderen strijd heeft dan zij. - Heb ik Uw pseudoniem goed gelezen? Vindt gij niet het contributie-betalen een weinig loonend soort van ‘redden’? Ik vind dat er bij die vereenigingen zoo veel wordt geofferd aan allerlei nevendingen.

Pauline te S. - Toen ik Uw tweede ‘antwoord’ ontving was 't eerste juist geplaatst. - Ik zou U met alle genoegen in de eerste helft van Augustus willen ontvangen indien gij mij zoo bepaaldelijk wilt spreken, maar.... ben buitenslands. In Juli en Augustus. In September en volgende maanden ben ik weer hier. - Ik ben 't volkomen met U eens dat gij niet alleen moet rekening houden bij een beroepskeuze met uw verstand maar ook met uw neigingen en uw karakter. Juist een vrouw moet met al die dingen rekening houden, meer nog dan haar collega-man, wil zij slagen, en niet ondergaan in zenuwziekte of zoo iets.

Nog eens, ik vind het waarlijk heerlijk als ik U, waar gij zoo alleen staat, zou kunnen helpen. Uw ‘uitvoerig’ schrijven zie ik dus heel gaarne tegemoet.

C.G. - Ik heb Uw bijdrage door den uitgever ontvangen. Uw brief ligt daarbij. Ik beantwoord hem, hoop ik, in de volgende week.

Emma. - Dank voor Uw kaart. In de láátste dagen van Juni gaan wij uit de stad, omstreeks den 29sten. - Hartelijk gegroet.

Anna. - Om U, in Uw behoefte aan Correspondentie, mijn goeden wil te toonen, beantwoord ik U dadelijk. Ik begrijp niet uit Uw schrijven, of gij op die Lelie-advertentie zijt gegáán naar die dame? Waart gij tevreden? Het is namelijk prettig zoo iets te hooren? Ik las met groote belangstelling Uw welslagen in Uw betrekking, en vind dat toch voor U een zeldzame satisfactie! De schaduwzijde is natuurlijk, dat gij veel gebonden zijt. Ja, dat zeg ik ook altijd aan de mevr: Goekoop-nadoende dametjes, die denken dat werken spelerij is. Werken is bittere ernst; zelfs, al slaagt men. Lees maar eens mijn recensie in dit Blad. Zóó is het, ook deze ‘moeder’ slaagt, maar tot welk een harden prijs! Ik kan heel goed begrijpen, dat gij met ouderen dan gij gemakkelijker praat dan met jonge meisjes; dat ondervinden de meeste dieper-denkende naturen als zij nog jong zijn. - Ik vind het een uitstekend idee dat gij U tot mij wendt als gij behoefte gevoelt U te uiten; ik wil U steeds graag een goede vriendin zijn. En ik zal mijn best doen U niet te verraden. Een goed hulpmiddel is misschien dat gij in elken brief een nieuw pseudoniem kiest. - Ik ben het wèl met U eens dat het heerlijk is zich te kunnen uiten zooals men is. Tegen vreemden kan ik dat ook niet, maar wel aan mijn vriendin. Aan haar laat ik mij kijken net als ik denk en voel; en dat is heerlijk. - Ja, dat is inderdaad heel ellendig dat de menschen in hun oppervlakkigheid en leeghoofdigheid zoo véél belachelijk en overdreven en gek vinden. Ik geloof dat gij steeds op zulk niet-begrepen worden zult stuiten. De menschen als geheel genomen staan akelig laag en zijn zoo kleinzielig, dat zij voor niets leven dan voor allerlei futiele onnoozele belangen. Daarom sluiten teergevoelige naturen zich toe, en leven twee levens, een voor Jan en alleman, en één intiem voor zichzelf en voor de enkelen die in dat leven kunnen meeleven. Zoo voel ik voor mij het bestaan al jaren. - Uw zacht oordeel over gevallen vrouwen trof mij als zoo sympathiek in U, omdat men op Uw leeftijd soms nog zoo hard oordeelt over die ongelukkigen. Met U geloof ik dat wij dikwijls niets anders zijn dan wat de omstandigheden ons maken, hetzij goed, hetzij slecht. Slechts enkele superieure naturen worden uit zichzelf iets goeds, onafhankelijk van opvoeding, omstandigheden, verleiding.

- Inderdaad, zooals de hedendaagsche omstandigheden zijn geloof ik met U, dat meisjes thuis niet gelukkig zijn, maar, als men geen meiden hield, en als het van zelven sprak, dat de dochters des huizes alle vrouwelijke bezigheden onder zich verdeelden, gelooft gij niet dat er dan ruimschoots werk was voor meerdere volwassenen? En ook dat die bezigheden veel méér zouden bevredigen dan studente-spelen en advocaat nadoenerij? Maar het wordt minderwaardig gevonden het huishouden te doen, en daarom schaamt èèn meisje zich daarvoor! En wat is intusschen dwazer dan die bezigheden die moeten verricht worden zooveel verachtelijker te vinden dan schrijfmachine-werk enz? - Gij-zelf zegt ook, als ik een eigen huishouding had, zou ik erg veel pleizier in mijn huishoudentje hebben. Juist, die aard is de ingeboren vrouwelijke neiging; niets is natuurlijker dan die aanleg. Het andere, de verstandelijke ontwikkeling van heden ten dage, is een opdrijverij, die zich wreekt of aan de meisjes-zelven, of aan hare kinderen als zij later trouwen. Ik geloof met U, dat maar heel weinig huwelijken wezenlijk gelukkig zijn, maar toch geloof ik, dat de meeste van zulke vrouwen nog liever zóó getrouwd zijn, al is het dan met heel veel desillusie, dan dat zij ongetrouwd waren gebleven; maar gij hebt gelijk, dat maar heel enkelen haar eigen man zouden hèr-kiezen. - Gij bedoelt zeker dat gij mijn stukje Vrouwenlot zoo mooi hebt gevonden? - Gij hebt gelijk, dat de meeste vrouwen niet durven zeggen wat ik daar zoo ronduit erken. En ik ben blij, dat mijn durf U een troost was. - ‘Band’ onder de vrouwen is een mooi ding, maar, bij de jaloezie en kleinzieligheid onderling, zal het wel steeds een ideaal blijven, vrees ik. - Ik ben benieuwd wat dat idee van U, in de Vragenbus, zal uitwerken. Het lijkt mij niet kwaad. Er zijn zoo vele eenzamen! - Ik heb menschen gesproken, die die bewuste reis-manier prettig vinden, en anderen die het niet beviel. Voor een alleen-staande lijkt het mij wèl practisch; ik geloof dat ik reisprogramma's zou aanvragen, en dan 't zou probeeren; voor één keer is het te doen. Hier in den Haag bestaat een reisvereeniging, die ook te samen uitstapjes doet. Als gij U eens daarbij aansloot? - Ik heb van de beschrijving van een en ander een aardigen indruk gekregen. - Ik wil U steeds gáárne helpen, ook hierin.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Sluiting red: ged: