la dèche’ is en dus geld noodig heeft, wie wordt er dan meê belast, zijn boeken of andere zaken van de hand te zetten? George, le vieux nègre. Want ik ken de waarde van alle boeken en laat me zelfs niet door den slimsten boekenkoopman in de luren leggen.
- Een uitkomst voor de studenten, die platzak zijn.
- Natuurlijk. Verder. Wie brengt horloges, ringen, overjassen enz. enz. van de studenten tegen het einde der maand naar de bank van leening?
- George, le vieux nègre.
- Precies. U is blijkbaar zeer scherpzinnig. Verder. Wie is de aangewezen man om, bij vervallen huurtermijnen, voor arme studenten schikkingen te treffen met de hôteliers?
- Geor....
- Precies. Ik weet nu al, dat u scherpzinnig is. Maar ik weet ook, dat u, nieuweling, nog niet weet, dat zelfs de moedigste student zich tegenover zijn hôtelier klein gevoelt. Verder. Wil een student zijn kamer extra netjes hebben, wien laat hij de wanden behangen, wien laat hij schilderijtjes ophangen, platen en photo's vastspijkeren, enz. enz? ....Antwoord maar niet. Alweêr George, le vieux nègre.
- Ik bewonder je.
- Dat doen er meer. Als een student het oog heeft laten vallen op een ‘douce créature’, een lief meisje, dat streng bewaakt wordt, wie wordt dan belast met het bezorgen van de minnebrieven? George, le vieux nègre. En ook de antwoorden gaan meestal door mijn hand. Want van beide kanten weten ze, dat ik ‘secret’ ben.
- ‘Secret’? Bedoel je ‘discret’?
- Dat is hetzelfde. Ik ben gewend, ‘secret’ te zeggen. Want het betreft toch altijd een geheim, niet? Alors.... Nou, dat zijn de voornaamste bezigheden van mijn druk beroep. Dan zijn er ook nog andere dingsigheden, die het toeval schept.
- En buiten de studentenwereld?
- Buiten de studentenwereld dien ik niet zelden als model voor schilders. Geef toe, dat ik een mooi type ben.
- Een prachttype.
- Ja. Vooral voor Othello schijn ik een geschikt model te zijn. Dan steken ze me in mooie kleêren, maar waarin ik me nauwelijks kan bewegen, en krijg ik een dolk in de hand. En dan moet ik bij een bed staan en een erg woest gezicht zetten. Maar dat kan ik niet.
- Hè, kun je niet? Waarom niet?
- Wel, ik heb me de geschiedenis eenige malen laten vertellen. Hoe kan nu Othello een woest gezicht zetten, als Desdemona hem niet eens bedrogen heeft? Een gek of een ‘mufle’, die Othello. Ik ben een ‘galant homme’, vraag het maar aan de ‘étudiantes’.
- Welbeschouwd heb je gelijk. Een echte ‘mufle’, die Othello.
- C'est ça. En dan wordt mijn gezicht drie, vier, vijf keer overgeschilderd. Nou, bezwaar heb ik er niet tegen, want dan moet ik zooveel maal meer poseeren, en elke zitting brengt mij van vier tot acht francs op. Ik ben niet goedkoop.
George's zwart gelaat lachte witjes. Ik keek hem vorschend aan. Was de man werkelijk naief? Of was hij een uitgeslapen kerel, die zich op gezette tijden ‘pour le besoin de la cause’ dom hield? Het bleek mij, dat men op een negergelaat weinig kan lezen.
- Nou, George, dank voor het aangenaam onderhoud. Ik moet verder. Adieu!
- Tot ziens! Als u eens voor het eene of andere akkefietje - ‘petite besogne’, zei hij - George noodig mocht hebben, beschik dan maar over hem. Hier, steek mijn adres in uw zak. Geen vaste tarieven. Alles heelemaal ‘à la discrétion du client’. Behalve Fransch spreek ik wat Russisch, Poolsch, Engelsch, Italiaansch, Spaansch en Duitsch. Tot Japansch heb ik het nog niet gebracht. Banzaï! Bonne chance!
Uit daarna door mij bij verschillende studenten ingewonnen inlichtingen bleek me, dat George, met betrekking tot den aard van zijn beroepsbezigheden, waarheid had gesproken. ‘C'est notre nègre à tout faire’, zei er een, die er uitzag, alsof hij meestentijds dieper in het glaasje dan in de boeken had gekeken. ‘George is een beste kerel. Ik heb weleens een tien-francstuk van hem geleend.’ Een andere student lichtte me in: ‘Vijftig jaar oud, denkt u? Ja, hij ziet er niet oud uit. Maar hij moet toch al om en bij de zeventig zijn. Want toen mijn vader aan de Sorbonne studeerde, was George ook al de Figaro van de studenten.’
- En, vroeg ik aan een derden student, die George weleens wat opgedragen had, is George werkelijk zoo ‘secret’ als hij zelf vertelt?
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd