Varia.
Net-goed.
Oog om oog en tand om tand.
(Zie Lelie van 19 Augustus 1908).
Dicht bij Genua, aldus schrijft de ‘United Press’, overreed dezer dagen een automobile een jongetje van 6 jaar, eenig zoontje van een ingenieur; te vergeefs had deze laatste door teekenen den chauffeur gewaarschuwd. Het is ‘gevaarlijk’ voor hen, zeggen de chauffeurs zoo ineens op te houden als er hun iets in den weg komt. Dat zij juist dientengevolge zelf zijn een publiek gevaar, dat van elken openbaren weg diende te worden geweerd zoodra zij rijden met bovenmatige snelheid, komt er immers niets op aan. Zij maken zich uit de voeten, na zichzelf gered te hebben uit het hen dreigende gevaar, door het bewuste iets dat hun in den weg komt, mensch of dier, meedoogenloos te overrijden. - In dit geval nam de vader van het gedoode kind een rechtmatige wraak. Hij schoot zonder zich te bedenken den chauffeur dood, en eveneens eene der beide in den auto gezeten jongemeisjes, dochters van den marquis de Revedin; het andere jonge meisje, alleen-overgebleven in den nu-onbestuurden auto, vloog daarmede tegen de rotsen, en is doodelijk gekwetst opgenomen. -
De ingenieur, vader van het vermoorde kindje, werd door de politie, die hem in hechtenis nam, nog op denzelfden plek gevonden, hartstochtelijk de verminkte overblijfselen van zijn zoontje liefkozend. - -
Zoo keeren we terug tot de tijden van barbaarschheid. - Eensdeels de overmacht van het geld, dat vertrapt wat onder zijn voeten raakt; anderzijds een wraak, die zich verlustigt in het eenige wat overblijft na zulke wetsvertrapping: dooden op zijn beurt. -
Ik voor mij erken volmondig: van tweeën een, of ik moet als christen in praktijk brengen het christus-bevel: Zoo wie U op den rechterwang slaat, dien zult gij ook den
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd