De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel

Schuls.

tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Mevr: van der T. - Uw brief is niet gedateerd; ik herinner mij hem te hebben ontvangen den dag vóór ik op reis ging; naar ik vrees is mijn antwoord nu veel te laat voor Uw verzoek, en heeft Uw dochter reeds langs anderen weg het gewenschte gevonden, mocht dit niet het geval zijn, mag ik dan Uw brief aan mij in de Lelie opnemen met weglating van Uw naam en verdere bijzonderheden waaruit men U zou herkennen? Want ik geloof niet dat ik U anders zou kunnen helpen dan op die manier. - Een maand gaan doorbrengen in het Zuiden van Frankrijk, midden in den zomer, lijkt mij onpractisch. Wanneer men, zooals Uw dochter, den tijd kan kiezen, dan is winter en voor- of najaar veel beter geschikt voor het Zuiden dan de daar snikheete zomer. - Moet het bepaald Frankrijk zijn? In Montreux zou ik misschien wel kunnen informeeren naar een dergelijke familie als U bedoelt. In Menton, aan de fransche Riviera, is een hollandsche dokter die U misschien zou kunnen helpen aan zoo'n adres, en wiens naam ik U gaarne particulier wil melden als gij dat

[p. 111]

verlangt. Wel neen, waarom zou ik Uw verzoek kwalijk nemen? Integendeel, ik vind het altijd zoo prettig als ik kan helpen of van dienst zijn. Mocht dus Uw keuze nog vallen op Montreux, schrijf het mij dan gerust.

Vulpera mit Schuls.

Moeder I (brief gedateerd van 23 Febr:). Ik kan mij zoo begrijpen dat U verontwaardigd zijt over die publieke inzameling, ten behoeve van 't huwelijksfeest van dien predikant. Ik-ook vind het eenvoudig een onkiesche bedelpartij,

Schuls (1244 m)

dat een beschaafd man zoo iets toestaat ten zijnen behoeve, en ik heb van dergelijke op den zak van hun gemeente terende dominees altijd een walg. 'k Herinner me nog zoo goed, hoe ik als jong-meisje, eens een beschermelinge mijner moeder, kind uit dood-arme familie, die in haar éérste burgermenschjes-dienstje een karig loon verdiende, moest te woord staan, naar aanleiding van haar aanneming.

't Arme schaap vertelde mij met naieven trots, dat de vrouw van dominee haar en haar mede-catechesanten, natuurlijk arme meisjes als zij, had ‘besteld’ ieder een rijksdaalder (!!) te geven, want daarvoor zou zij dan ‘voor haar man’ (!) een mooi tafelkleed koopen als cadeau bij de bevestiging - Zoo iets schreit ten hemel van hebberigheid nietwaar? En hoevelen zijn er niet zoo, helaas? 't Bewuste stukje dat U

[p. 112]

naar aanleiding daarvan had willen zenden, is zeker òf niet door U geschreven, of in handen van mijn tijdelijken opvolger gekomen? Ja, de ziekte van Uw dochter zal zeker heel wat van Uw tijd in beslag hebben genomen; toen U me dat schreef, dacht ik weinig dat ik-zelf zoo kort daarop in dien toestand zou geraken. Nu, het heeft ons beiden haar en mij, daarbij niet ontbroken aan lichtzijden, zooals een goede en liefdevolle oppassing, nietwaar? En wat hééft Uw andere dochter mij bedorven! Ik moet haar en haar echtgenoot daarover nog particulier schrijven, maar ik ben zoo ten achteren met alles, dat ik er nog geen tijd voor vond. - En juist hier was het een zoo dubbel welkom geschenk, omdat men hier niet onze, maar het fransche soort heeft, dat ik eenvoudig oneetbaar vind, vergeleken bij de heerlijke hollandsche. -

Kirche Schuls.

Clara (brief van 20 Febr: '07). - 't Laatste werk dat ik vóór mijn ziek-worden, of liever-gezegd reeds gedurende die ziekte maar vóór de typhus was geconstateerd, deed, was 't opgeven van Uw stukje in het toen nog door mij zelve gereedgemaakte Lelie-nommer, 't laatste vóór ik den heer Servaas van Rooyen moest laten telegrafeeren. - Zeker, U hebt volkomen gelijk dat het een groot voorrecht is voor mij, zooveel meer van de wereld te hebben gezien dan Holland. - Van heel klein kind af droomde ik altijd al van reizen maar... als van een onmogelijke gebeurlijkheid. Mijn kamertje zag uit op een ijzergieterij, en voor mijn kinderoogen begrensde die mijn horizont. Daar achter leek het mij toe was ‘het onbekende’. Er is niets m.i. dat meer ontwikkelt en zuiverder leert denken en oordeelen dan reizen, vooral als men het doet uit een bescheiden beurs, en dan zoodoende in aanraking komt met allerlei toestanden en menschen, en dingen. Zij die alléén in groote palace-hôtels verkeeren, en hun hollandsche standen kliek-ideeën, van dit kan niet, en dat zou voor mij geen pas geven, meesleepen naar het buitenland, zullen uitteraard natuurlijk bevangen blijven in alle van huis-uit aangeërfde vooroordeelen en veeleischendheden. Maar ik heb heel veel ook wel eens moeten doen, op reis, waarvan ik thans met dankbaarheid de goede vruchten pluk. En ook leert men de natuur in ons vaderland veel beter begrijpen en waardeeren, als men vergelijkt, dan wanneer men nooit iets anders zag, en zich daardoor gaat inbeelden tengevolge van photos en reisverhalen, dat het overal per-se mooier is dan in ons eigen zonder twijfel misdeeld, maar toch in zijn soort heel dikwijls eigenaardig lieflijk vlak landje. - Ik ben zoo blij voor U, dat het U zoo bevalt in Uw nieuwe woonplaats.

W.G. 200. (brief van 20 Febr:) - Inderdaad ben ik volkomen bereid ieder correspondent naar mijn beste weten te raden of in te lichten. Het spijt mij natuurlijk zeer, dat mijn antwoord door mijn ongesteldheid zoo laat komt, maar ik hoop nog niet te laat. Werk voor Arbeid Adelt of Tesselschade zal U geloof ik niet bevallen op den duur, ten minste ik hoorde dikwijls, dat men daar niet zeer schitterend betaald wordt, wat overigens ook natuurlijk is. Vertaalwerk wordt voor zoover ik weet ook niet hoog gehonoreerd, maar dit kan ik minder goed beoordeelen dan zij, die daarvan hun geregeld werk maken. Om een nieuw uitgekomen boek te vertalen uit het duitsch, fransch of engelsch, moet gij U het vertaalrecht verzekeren. Het best is, daar gij Engelsche vrienden hebt, dat gij bij hen informeert naar een pas-uitgekomen, fonkelnieuw, in den smaak vallend boek, en dan onmiddelijk aan den een of anderen uitgever schrijft of gij dit voor hem moogt vertalen, en op welke voorwaarden. De uitgevers zijn talloos; er zijn er die bepaald van vertaalde boeken hun hoofdwerk maken. In Middelburg o.a., dus niet ver van U van daan, bestaat, meen ik een uitgever die veel vertaalde, juist Engelsche boeken uitgeeft. Informeer eens bij hem. Ook de heer Veen, onze uitgever van de Lelie, zal U, daar gij abonnée zijt, wel willen terecht helpen. - Zelf een boek uitgeven, zou U de grootste schade inplaats van voordeel bezorgen. Doe dat in géén geval, en laat er U nooit toe overreden. De uitgever draagt zeer zeker zelf de kosten. - Al gij mij opnieuw wilt schrijven, in hoeverre Uwe pogingen gelukken of niet, zal mij dit zeer aangenaam zijn. Misschien kan ik U dan nog verder van dienst zijn, wat ik heel prettig zou vinden. Nog één raad wil ik U alvast geven, laat U niet uit het veld slaan als gij niet dadelijk slaagt, en men U soms onvriendelijk afwijst. Volhouden en energie toonen is noodig voor elke haar broodverdienende vrouw, en de hoofdzaak is dat gij goed werk levert, toont berekend te zijn voor dat waarvoor gij U aanbiedt. Een kleine novelle, voor de Lelie vertaald, kan ik wel plaatsen, als zij nog niet elders verscheen

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Sluiting red: ged: