De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

[p. 603]

20 Maart 1907.
20^ste Jaargang.
N^o. 38.

Hoofdartikel
Staatkunde en Religie.

Over het verband dezer twee zaken wordt in den tegenwoordigen tijd veel gerept en het is dan ook geen wonder, dat er verschillende meeningen over bestaan.

Waar ook in dit Blad van verschillende zijde, laatstelijk nog door den heer Bierman over de tegenwoordige Sociale stroomingen is geschreven, is het wellicht goed deze dingen wat dieper op te halen.

Algemeen bekend is hoe de liberalen het objectief verband loochenen, ofschoon Goeman Borgesius onlangs te Enkhuizen, met kracht van woord, het recht heeft uitgesproken van ieder persoonlijk, om ook in de Staatkunde zijn godsdienstige overtuiging niet te verloochenen. 't Vreemde zijner redeneering is echter hierin gelegen, dat hij dit recht wel individueel erkent, doch wanneer men objectief het verband wil, terugdeinst en van geen algemeene beginselen, die in godsdienstig opzicht leiding geven aan de Staatkunde, wil weten.

Al dadelijk biedt zich aan het denkbeeld van gezag. Wanneer men, zooals de liberale theorie in haar consequenties wil, de leiding overlaat aan de meerderheid, betreedt men het gevaarlijke terrein van de volks-souvereiniteit. Hierin ligt ook het bezwaar tegen algemeen stemrecht, wijl het volk door allerlei leiders wordt opgezweept tot verkeerde denkbeelden, die niet voor verwezenlijking vatbaar zijn op die manier als ze hun worden voorgespiegeld. Voor de partijen, die dan ook op grond van christelijke beginselen de meening verbreiden, dat het gezag berust bij God en van Hem afgeleid op de Overheid, bestaat niet het gevaar van verwaarloozing der eeuwige beginselen van recht en gehoorzaamheid, zonder welke geen Staat kan bestaan.

Geeft men dit religieuse denkbeeld, deze Christelijke overtuiging prijs, dan ligt het eindstation in het Nihilisme, welks gruwelijke werking zich uit in het waanzinnige bommenwerpen, zooals het in Rusland vaak wordt bedreven door personen, die zeer zeker streng gestraft behooren te worden, doch met wie men tevens diep medelijden moet hebben, daar zij als slachtoffers van dwaze theorieën gelijk machines tot zulke daden gedreven worden.

De sociale strooming dient dan ook bezien in het licht der H.S. en tevens getoetst aan

[p. 604]

den gang der Geschiedenis, gelijk Mr. de Savornin Lohman kort geleden in eene rede uitsprak.

We leven in een tijd van toenemende gemeenschap, zoodat wetten als ziekteverzekering, invaliditeitsverzekering en ouderdomspensioneering op Christelijke gronden kunnen verdedigd worden, al zien enkele geleerden hierin een voortgang op den weg van Staatssocialisme.

Den menschen moet men echter niet voorhouden, zij allen gelijk zijn in gaven. Deze verschillen zeer, al heeft ieder mensch den aanleg tot ontwikkeling en uitbreiding zijner kennis. Jammer is evenwel het euvel, dat in de politiek, gelijk onze Redactrice zoo vaak aantoonde, zooveel gedaan wordt om partijof eigenbelang. Dit behoeft natuurlijk niet er van terug te houden om met eerlijkheid kennis te nemen van de vraagstukken en ook op dit gebied klaarheid, helderheid en ontwikkeling te willen.

De sociale questie is er eene van liefde.

Al de ontevredenheidstheoriën loopen faliekant uit, doch slechts het beginsel der liefde, zooals Christus ons leerde, kan orde brengen in den chaotischen toestand.

Daarom bestaat er wel degelijk verband tusschen Staatkunde en Religie.

Het Evangelie biedt balsem en voorschriften voor allerlei kwalen.

Ik hoop met deze korte schets die waarde te hebben aangetoond, in de verwachting, dat velen deze mijne overtuiging bij aanvang of voortzetting zullen deelen.

Christus Consolator, de Trooster, is ook een bron van licht voor de Staatkunde.

Wie Hem erkent, krijgt vastheid voor den voet en berusting in nooden, die anders tot wanhoop leiden.

Onder Zijne Voorzienigheid ontwikkelt zich ook de Staatkunde. De geschiedenis der eeuwen getuigt er van.

VERITATIS AMICUS.