De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

Gedichtje van Carmen Sylva.

Is dan uw geluk zóó groot, arme menschenkinderen,
Dat ge 't onverschillig ziet meerd'ren of vermind'ren?

Dat ge tot zoo'n scherpen hoon

Uw tong kunt scherpen,

Stapels puntige woorden hoopt,

Als tot steenenwerpen!

Dat g' uw ziele doopt in haat -

Als uit vurigen mond

Gij uw' vijand in 't gelaat

Gaarne vlammen zondt!

Zijt gij zóó aan liefde rijk, arme menschenkinderen,
Dat ge 't onverschillig ziet meerd'ren of vermind'ren?

G.