De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

[p. 819]

Van Dood en Vrede.

In de arm'lijk, kleine kamer,
Bij een scheem'rig, sober licht,
Woelt een kranke op zijn leger...

Pas heeft hij vol angst gestreên
Worstlend, met den macht'gen dood. -

Nú zonk hij uitgeput, in slaap,
En slechts de kleine, oude klok
Tikt vóórt - te stillen, sombren nacht.
Een tastb're stilte spiedt in 't rond
Vol van den geest van ijz'gen dood.
Toch - om den bleeken, veegen mond
Speelt weemoedsvol, een droeve lach...

Ziet hij de grens van 't aardsche leed?
Of - beelden uit den kindertijd?...

- Wie weet -

Maar ach! - niet lang gunt hem de Dood
Een kalmen slaap of blijde droomen,
Plots grijpt zijn kille hand hem weer
En d' eeuw'ge strijd begint opnieuw,
Van Levensdrang en Doodenmacht.

Toch nog geen winnaar wordt de Dood,
Nog éénmaal wordt het rustig - stil. -

En neergezegen in het peluw,
Rust'loos, als in koorts'gen droom,
Ziet de kranke nu zijn leven
Jaar voor jaar - en beeld voor beeld
Voor zijn ziels-oog zich ontvouwen.

Eerst in 't morgenrood der Kindsheid,
Rein en blij in 't onschulds-kleed,
Dán als jong'ling vroolijk spelend,
Krachten stralend en beproevend
Tot zij sterk - voor mannen-strijd...

Nù tot hooger leveuswenschen
Vonkt een vlam in zijn gemoed
Om hoog en reiner zich te wijden
Zoekt zijn ziel de eenzaamheid....

Maar - spottend - hoonend - komt van d' aard

Een stofwolk, zwart... bezoedlend 't al
En zie - na kamp - het doel nabij,
Klinkt dondrend weer een ‘halt’ daarbij.

Toch, al die smart - zij leidt tot hóóger,
Zoo spreekt een stemme - kalm - bewust -
En staalt zijn wil met heilig vuur.
En - wat hij zocht op aard', vergeefs -
Zoekt nu zijn ziel in 't stervens-uur.
Maar ach! - ook nù kan hij 't niet vinden,
Nooit wordt het visioen, een beeld....
- - - - - - - - - - -
De geest kán hier zich niet voleinden.
- - - - - - - - - - -
Maar onverwacht dreunt nu de slag
Van d' ijskoud' hamer van den Dood...
Nú scheidt de ziele van het lijf,
Terwijl het oog zich zachtkens sluit.

Maar hoor! - nu ruischt het Wonder-lied
Hem juichend uit den Hemel tegen...
Hij ziet - wat hoopvol was gezocht
Zijn ziel naar hoogsten Vrede zweven...

Naar het Duitsch.

ANNIE NAUTA.